~महेश बराल~
एक दिन सबैको आऊनेछ,
जसरी ऊसको आएथ्यो,
त्यसरी नै तिम्रो पनि आऊनेछ, मेरो पनि आऊनेछ ।
हो साथी,
एक दिन सबैको आऊनेछ ।
ऊसको र मेरो सोच उस्तै थ्यो,
जसरी समानता छ तिमी र ममा ।
ऊसको र मेरो चाहना उस्तै थ्यो,
जसरी चाहन्छौँ तिमी र म सँगसँगै ।
उसले सोच्यो, पायो साथी,
ऊसले चाह्यो अनी पायो ।
तिमी र म त्यही लहरमा हिडौँ,
जुन रेखामा ऊ कुदेथ्यो ।
तिमी र म त्यही बेग पछ्याऊँ,
जुन बेगमा ऊ बत्तिएथ्यो ।
त्यो बिन्दु सबैले चुम्नेछ साथी,
जसरी ऊसले चुमेथ्यो,
त्यसरी नै एक दिन,
तिमी पनि चुम्नेछौ म पनि चुम्नेछु ।
तगारा सबैका छन् बाटाहरुमा,
मुस्किलले दम्भ लल्कार्छ ।
कठिनाईले सबैलाई कज्याइँरहेछ यहाँ,
शुन्यताले बैराग फलाक्छ ।
को छैन र यहाँ अनिदै बसेकाहरु ?
को छैन र यहाँ नउठ्दै खसेकाहरु ?
युद्ध हो साथी यो युद्ध हो,
समरका अथाह सैतानहरु दाह्रा धसेर बाटो ढुकिरहेका ।
के तिमीमा हिम्मत छैन र ?
हिम्मतले नै त हो आगो ओकल्ने ।
तिम्लाई आगोदेखि डर छ र साथी ?
एक बिहानी तिम्रो पनि आऊनेछ,
जहाँ उदाऊनेछ कलिलो सूर्य,
अनी सेक्नेछ तिम्रा अनगिन्ति घाऊहरुलाई,
जसरी ऊसका बसेका थे खाटाहरु ।
एऊटा फूल तिम्रो पनि फुल्नेछ,
जसले फैलाऊनेछ स्वादीलो मुस्कान ।
जसरी ऊसका मग्मगाएथे रहरहरु ।
एक दिन सबैको आऊनेछ,
जसरी ऊसको आएथ्यो,
त्यसरी नै तिम्रो पनि आऊनेछ, मेरो पनि आऊनेछ ।
हो साथी,
एक दिन सबैको आऊनेछ ।
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘Kritisangraha@gmail.com‘मा प्रिती लिपीमा पठाईएको । )
