~योगेन्द्र काउचा~
एउटा फरक यात्रामा निस्किरहँदा
वासनादार
फूलका सुगन्धहरुले
स्वागतका मुस्कान छरिरहे।
सिमसिमे
बर्षातका लहरहरुले
निस्किरहने फोहोर धोइरहे।
अप्ठ्यारा
पहाडका गोरेटाहरुले
गजबको ताली ठोकिरहे।
गरीबका
निचोरिएका आँखाहरुले
परिवर्तनको आशा बोकिरहे।
निम्छरो
निभिरहेका चूलाहरुले
उज्यालोको अनुभूति खोजिरहे।
अफसोच!
यात्राका बीचहरुमा
बाटोका घुम्तीहरुमा
भुल्भुलैयाहरु
अवरोध बनी अल्भि्करहे।
छिस्केनी मात्र होइन
काँडेतारका तारबार भित्र
दबिएका महत्वकांक्षाहरु
इच्छाशक्तिका तासहरु
उभिएर रोक्न खोजे
ठट्टा गर्न खोजिरहे।
त्यतिबेलै
तिमीहरु सबै
गर्ल्यामगुर्लुम ढलिरहँदा
म त एक्लै
उभिइरहें।
(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २७, अंक ३६ – २०६७ श्रावण ०५ गते, बुधबार)
