~रेशम विसी~
मेरो देशको माटो मेरो देशको ढुङ्गा
सम्झना आउँदा मन हुन्छ चङ्गा
नदि र नाला छहरा छाँगा
हिमाल पहाड अनेक गङ्गा
तराईको फाँट अन्नको भन्डार
उच्च शिखर छ चिनाउने संसार
लाली गुराँस, बेली मुस्कुराउँछ
डाँफे र मुनाल मयूर नाँचिरहन्छ
बहुजाति भाषा भेष छ जहाँ
अनेक धर्म सँस्कृती छ यहाँ
कोइलीको भाका छ यहाँ नयाँ
नयाँ नेपाल श्रृजनाको सपना
पूर्वमा मेची पश्चिमकाली
सूर्यको किरण उदाउने वाली
नटुक््रयाउँ यसलाई देश हुन्छ खाली
विस्तारबादको हुन्छ हाली मुहाली
(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २८, अंक १६ – २०६७ फागुन २५ गते, बुधबार)
