~सर्गमञ्जरी~
ए दिदी, भन त
खै तिम्रो थाङ्ना भित्रको
आत्माको अस्तित्व
खै तिम्रो प्रसव पीडा
घुलेको मातृत्व
खै तिमीले जन्माएका
सन्तान-सन्तान बीचको भातृत्व
तिमी उसिनेको भातसरी
छरपष्ट छरिएको वर्तमान च्यापेर
जोख्दैछ्यौ भविष्य तुलो र तराजुमा
पावामा ग्राम घटाउँदै
कोइरालो जोखेझैँ तरकारी बजारमा
तिम्रा भ्रुणहरु कर्मयोद्धा बनेर
बलिदानको मैदानमा तम्तयार छन्
वुर्जुवा मष्तिस्कले भरिएका घन्टाउकेहरु
अगुवा बनिसकेका छन्
समकलीनहरुले ब्रह्माण्ड चहार्न
सुरुङ खनिसकेछन्
तिमी मात्रै किन
मात्रै तिमी किन
निस्तब्ध मध्यान्नमा
कल्लीकुमारी भएर लुटिन्छ्यौ
डल्लीकुमारी भएर कुटिन्छ्यौ
हल्लीकुमारी भएर हल्लिन्छ्यौ
चिउरा कुटिएझैँ ढिकीमा
पात हल्लिएझैँ हुन्डरीमा
अनि रोकिन्छ्यौ बस ट्रक र ट्याक्सी
रोकिएझैँ ट्राफिक जाममा
के तिमीमा मस्तिष्क छैन
के तिमीमा चेतना छैन
के तिमीमा साहस छैन
कि तिमीमा जोस जाँगर र मेहनत छैन
तिमी बाँचेको रङ्गमाच
तिम्रो कारागार हैन
तिम्रो भविष्य तिमीले गर्ने
पश्चाताप हैन
तिम्रो वर्तमानमा जादुको रहस्य छैन
तिमी होऊ-
सिर्जनाकर्ता
निर्माणकर्ता
भविष्यकर्ता
अग्रजकर्ता
सुमार्गमा डोर्याउनु छ सन्तानलाई
गन्तव्यमा पुर्याउनु छ विश्वलाई
त्यसैले बाँच्न सिक
भुट्टो सुकी उमा र पारिजात बनेर ।
january 12, 2010
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार )
