~निर्मल निरास~
शार्दुल बिक्रिडित छन्द
मेरो माथ झुकेर शुद्ध मनले यो पाउ तिम्रै चुमोस्
होस् दु:खै अझ धेर किन्तु मनमा श्रद्धा तिमीमै रहोस्
ईर्ष्या, लोभ नहोस कत्ति मनमा कुण्ठा कदाचित् नहोस्
मेरो यो तनका नशा, रगतमा नेपाल सग्लो बगोस् ।
तिम्रै गीत म गुन्गुनाउँ मनमा संगीत तिन्मै भरूँ
ब्यूँझाऊँ जग यो मधूर धुनले आशा तिमीमा छरूँ
कालो मेघ हटेर यो भुवनको बाटो जुनेली बनोस्
राखूँ पाउ जहाँ म जुन् जमिनमा नेपाल स्पर्श होस् ।
जीवन् फूल फुलुन् यहाँ, रहरमा कीरा नलागुन् कतै
छन् जो ती शठ, स्वाँठ, दुर्जनहरू उठ्नै नपाउन् कवै
यौटा दीप यहाँ झरेर निशिको कालो अँध्यारो हरोस्
यो मन् मन्दिरको हरेक नसमा नेपाल मेरो रहोस् ।
तिम्रै भक्ति गरूँ म नित्य दिनमा पूजा म तिम्रै गरूँ
तिम्रै खातिर देह यो दिनुपरे हाँसी खुशीले मरूँ
मेरो रक्त बगेर हेर जननी ! यो मट्टि तिम्रो सिँचोस्
यी घाम् जून छुँदै हिमाल जसरी नेपाल मेरो उठोस् ।
(स्रोत : Nepali Poem – नेपाली कविता)
