~युवराज श्रेष्ठ~
ए, जुन !
तिमी नचम्क भो
यहाँ मान्छेहरु उज्यालो मन पराउँदैनन् ।
दिनभर सूर्यको प्रकाशले उनीहरु अत्तालिएका छन्
नचाहेका धेरै देखेका छन्,
चाहिने थोरै गरेका छन् ।
मान्छेहरु
धेरै निदाउन चाहन्छन्,
र त दिउँसै रात पार्छन्
अध्याँरा कोठीहरुमा उनीहरु
अन्धकारका योजना बुन्छन्
रात पार्ने सपना देख्छन् ।
ए, जून !
अब त पहिले–पहिलेझैं
तिम्रो शीतलताको बखान हुँदैन
तिम्रो प्रकाशको योगदान लेखिँदैन
मान्छेहरु तिमीलाई छोप्न चाहन्छन्
किनकि उनीहरु उज्यालो मन पराउँदैनन् ।
ए, जून !
अन्धकारमै देखिन्छन् सपनाहरु
तिमी सपना देख्नबाट बञ्चित नगराऊ ।
मान्छेले चाह्यो भने
तिमीले भन्दा बढ्ता शीतलता
आँफै बनाउन सक्छन् ।
तिमीले भन्दा धेरै प्रकाश
आफँै छर्न सक्छन्
तर उनीहरु उज्यालो मन पराउँदैनन्,
र त रात पार्छन् दिउँसै
आप्mनो व्यक्तिगत सपना देख्नका लागि
अन्धकारमा बाँच्न चाहन्छन्
चन्द्रसूर्य छेक्न चाहन्छन् ।
(स्रोत : सम्मोहन साहित्यिक पत्रिका)
