~सुवास राई ‘राग’~
(एक)
आधारभूत आवश्यकताहरुले
जिन्दगीलाई
जवरजस्ती बलत्कार गरेपछि
गर्भिणी जिन्दगीले
जन्माउछ थुप्रै निरोगि अभावहरु
ओ ‘कवि ज्यू’
ब्राण्डेट आभावहरु उत्पादन गर्ने
जिन्दगी मसिन हो?
दजनौ इच्छाहरु छोपेर
बषौ-बर्षदेखी झुण्डिरहेको अभावका जिर्ण पर्दाहरु
हँन अझै किन च्यातिदैनन् हँ?
सोध्न मन लागेकोछ
‘बिल गेट्स’ काकालाई
पैसाको अभाव कहिल्यै हुदैन हो?
जसरी मसँग अभावहरुको अभाव कहिल्यै हुदैन
तर जहिल्यै समयको अभाव हुन्छ
हामी दुवैलाई|
(दुई)
हौ लुङ्गा!
लु यस्को उपाय सिक बताईदिनु पर्यो
अगेनाको तातो आगो
भुल्टुङको चिसो पानीले
निभाईदिए जस्तै
शुन्दरीहरुको(बादरनी) घमण्डको आगो
के ले निभाउनु हौ?
शौन्दर्यले
यौटी रुपवती तरीणीको चेहेरा
जसरी बल्छ नि!
हो त्यसरी नै उसको मानसिकता
उभित्र घमण्ले
दनदनी बल्दोरहेछ
स्त्रीको शौन्दर्य बढाउछ?
नग्नताले
जसरी फूलको शौन्दर्य बढाउछ बासनाले
ओ ‘सन्नी लिओन’
तिम्रो कामुकताको आगोले
मेरो मन
जति पोल्छ नि!
तिम्रो कृतिम शुन्दरताको आगोले
त्यतिनै किन पोल्दैन हँ?
तिम्रो छातीको उच्च पहाडहरु जस्तै
संसारभरी उच्च छ
तिम्रो ख्याती
तिमी कुनै भुसतिग्रेसँग लिन भैरहेको बेला
सेलफ़ोन-ल्पटपमा
दुनियाँ तिमीसँग लिन भैरहेको हुन्छ
तिमीसँग के पो छैन र!
बैश छ
प्रयाप्त ऍष छ
र थुप्रे भुसतिग्रेहरुलाई सन्तुष्ट पार्ने सामार्थ्य छ
तिमीसँग सबथोक छ
र पनि
तिमीसँग अलिकति लाजको कत्रो अभाव छ|
सुवास राई राग
चुलाचुली – ७ इलाम
(स्रोत : संगम साहित्य चौतारी)
