~दीलिप रार्इ सगर~
प्रीय फूल नूर !
म बली चढ्न जादैछु
तिमिलाई…
प्रेम गरेको अपराधमा ।
हो मलाई मुहल्लाहरुले कालो नोकअफ
ओडाईदिनेछ सहरको बीच चौकमा
अनि पढिनेछ कुरान
र बाच्नेछन जोड जोड्ले प्राथनाहरु
बजाइनेछ्न बाजा नगराहरु डनन डनन
अन्तिम यो घडिमा
सम्झन्दैछु हामी हिडे डुलेको रेगिस्तानहरु
हामीले हांसे बोलेको मधूर बचनहरु
अग्लो झ्याम्म खजुरको बोटमा
तिमी र मैले मिलेर
राज*नूर लेखेर पानको पात कोरेको
आई लव यु नूर !
मेरो जीवन
हाम्रो प्रेमको लागि
यहिको भुमीमा विसर्जन गर्दैछु
अत मेरो लासले
बागमतिको पानीमा पखालिन पाएन
आर्यघाटमा पोलिन पाएन
आफन्तले देख्न पाएन ।
तिमिले नि देख्ने छैनौ
र त यो मेरो पत्र सादिकबाट अन्तिम भेट दिन
आउनेछ तिमिलाई
एक पल्ट पढी चुमेर जलाईदिनु
र यो राजलाई सदालाई भुलिदिनु
म यहीको परिवेसमा
हावा भएर घुमिरहनेछु/ डुलिरहनेछु
वर्षा बनेर बर्सिरहनेछु
यहीको भुमी मलिलो पार्दै
फुलिरहनेछु / फलिरहनेछु
प्रेम-क्याक्टस भएर ।
मेरी प्रीय नूर !
म सो सँसार छाड्दैछु
तिमिलाई
प्रेम गरेको आरोपमा !
कविता : नूरलाई अन्तिम प्रेमपत्र-1
(स्रोत : egkabita)
