~विवश थापा~
तिम्रै पीरले होला सायद पलपल पिउन थालेको छु
अन्धकारमा टोलाएर एक्लै जिउन थालेको छु
चोखो मनले प्रीत दिँदा तिम्लाई जोख्ने तुल भयो
अञ्जानमै माया गर्नु आखिरीमा भूल भयो
जे भए नि आखिरीमा मनलाई सिउन थालेको छु
तिम्रै पीरले होला सायद पलपल पिउन थालेको छु
पञ्चेबाजा बजाएर तिम्रो खाली सिउँदो भ¥यौ
सोझो मान्छे फसाएर तिम्रो स्वार्थ पूरा ग¥यौ
माया भन्ने यस्तै रै’छ एक्लै जिउन थालेको छु
तिम्रै पीरले होला सायद पलपल पिउन थालेको छु ।
रायडाँडा–२, बाग्लुङ
(स्रोत : सम्मोहन साहित्यिक पत्रिका)
