कति मुटु चस्किदा हुन् कति दुख्छ छाती
सन्तान खातिर अश्रु-धारा कति बग्छ राती
चर्किएर मुटु तिम्रो वेदनाले भिज्ला चोली
चिन्ता हैन प्रगतिको आर्शिवाद नै जाती
विपदमा संकटमा खाँचो पर्छ साथको
नडराउनू नचिच्याउनू शत्रु लाग्छ ताँती
कही पुग्न केही गर्न यात्रा शुरु नियती हो
भुल्ने छैन मेरो छाती नर्गनू है शंका रती
गौरवको गाथा गाउनू कर्मठकी भनी आमा
खुशी बाल्नू भित्रभित्रै जलाएर व्यथा जती
january 12, 2010
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार )