~कृष्ण वस्ती~
मीठा-मीठा कुरा मलाई गर्न मन लाग्यो ।
तिम्रै लागि बाँच्न मलाई मर्न मन लाग्यो ।।
टोलाउँने अँधेरीमा तिम्रो नजर तान्न ।
टिल्पिलाउँदो तारा बनी झर्न मन लाग्यो ।।
तिम्रो मन देवलको आँगनको माटो ।
पिरतीका शयौं बीज छर्न मन लाग्यो ।।
सैलुङ्गेको माथिमाथि नागीजस्तो छाती।
कस्तूरी भै रातोदिन चर्न मन लाग्यो ।।
केशमाथि सजाउँन डालीतिरै झुक्ने ।
अन्जुलीलाई फूल बनी भर्न मन लाग्यो ।।
कल्पनाले रङ्ग दिई सजाएको वस्ती ।
वारिबाट पारितिरै सर्न मन लाग्यो ।।
(बिराटनगर)
(स्रोत : साहित्य संग्रहालय )
