~नवराज नबोदित~
मुटुभरि उर्लिएका मायाका सागरहरु,
मनभरि गुम्सिएका ममताका शब्दहरु
चाहेर पनि तिम्रो सामु पोख्न सक्दिन
किनकि,
धेरै टाढा छु आज बिरानो शहरमा
न तिमीलाई देख्न पाउछु आँखाको अगाडी
न त महशुस गर्न पाउँछु तिम्रो न्यानो स्पर्शको
न हराउन पाउँछु तिम्रो मायालु बाहुपासभित्र
मेरो भाग्यले जित्न सकेन समयलाई,
अनि चुम्न अझै सकेन सफलताको चुचुरो ।
साँच्चै,
कति अभागी रहिछयौ तिमीपनि
एक्लै-एक्लै छटपटिमा कसरी काट्दि हौ दिन रात
कति बिझाउँदो हो सिरानीले
जिस्काउँदो हो बिछयौनाले
अनि रोमान्चित बनाउँदो हो सपनाले ।
यो बेला छेउमा भएको मेरो तस्वीर छातीमा टाँस्दी हौ,
अंगाल्दी हौ
अनि डुब्दी हौ कल्पनामा एकैछिन
मेरो राजा भन्दै…………..
तर त्यो तस्वीर निर्जिब न हो
कसरी बुझ्न सक्छ तिम्रो छटपटिलाई
कसरी सुम्सुम्याउन सक्छ तिम्रो बेदनालाई
कसरी सुन्न सक्छ तिम्रो रुवाईलाई
कसरी पुछ्न सक्छ तिम्रो आँशुलाई
अनि,
कसरी मेटाउन सक्छ तिम्रो प्यासलाई????
यो बेला कति गाह्रो हुँदो हो तिमीलाई आफुलाई संहाल्न
मलाई छल गर्यो भनि मिल्काउँदि हौ त्यो तस्वीरपनि ।
अनि खड्किदो हो फेरी मेरो अभाब धेरै त्यहाँ………….
प्यारि,
मैले कुनै पल चैन संग बिताएको छैन
जब तिमीलाई कल्पना गर्छु,संझन्छु
अनि एक्लाई हराउन थाल्छु कताकता………..
नजर दगुराउछु आकाशतिर
देख्छु पूर्ण चन्द्रमा शिरमाथि
अनि चित्त बुझाउँछु त्यही चन्द्रमा मुनी हामी दुबै छौ भनि ।
यथार्थमा,
शिरमाथि चन्द्रमा भएपनि हामी दुई गोलार्धमा छौ,
तिम्रो र मेरो भौतिक दुरी धेरै टाढा छ ।
तर मलाई बिश्वास गरा प्यारि!
तिमी र म जहाँ भएपनि
तिम्रो आँशु जहाँ खसेपनि,मेरो आँशु जहाँ खसेपनि
आखिर हाम्रो आँशु उहि छ
रुवाई उस्तै छ बिछोडको ।
प्यारि !
अझै तिम्रो आशामा छु भरोसामा छु अनि
मनको दिवारमा तिम्रो माया र तस्वीरलाई सजाईराख्या छु ।
हो प्यारि!
अब कहिले कुर्नु पर्ने छैन तिमीले प्रणय दिवश
चाडै नै फर्की आउनेछु तिमीलाई धेरै खुशी बोकेर
फेरी मुर्झाउने छु ति पुराना स्मृतिहरुलाई तिम्रो बिछयौना भरि,
मायालु बहारहरु ल्याउँदै भुलाउने छु तिम्रो पिडा ,छट्पटिहरु
अनि कसम खानेछु बाहुपासमा कसेर
कहिले नछुटिने जीवनभर
र रंगिन बनाउने छु सारा रातहरु जिन्दगीका………..
लेगुवा,धनकुटा
(स्रोत : Sabda Sarathi)
