~कृष्ण वस्ती~
सम्झनामा अल्झिएको मनको चाल कस्तो ?
कुइनेटोमा ठोक्किएर घुम्ने छाल जस्तो ।।
नलाएको साइनो पनि लगाऊँ-लगाऊँजस्तो ।
वैगुनीलाई गुनले मारी सताऊँ-सताऊँजस्तो ।।
तन उस्कै जिम्मा छोडी मन भगाइदिऊँ कि ।
नलेखेरै गीतलाई धुन सजाइदिऊँ कि ?
अँधेरीमा जून्कीरीको ज्योति जग्मगाउँदा ।
पँधेरीमा पानी भर्ने मोती मग्मगाउँदा ।।
हृदयको घुम्टोभित्र शर्माउँदो याद ।
नपिएरै लाग्यो मलाई लर्खराउँदो मात ।।
छातीमाथि फुलोस् जस्तो निर्मोहीको हाँसो ।
जुनी-जुनी नछुटोस् झैं मोहिनीको पासो ।।
जति कुँद्यो उति राम्रो पत्थरको मूर्ति ।
अचम्मकै हुँदोरैछ पिरतीको धर्ती ।।
सम्झनामा अल्झिएको मनको चाल कस्तो ?
कुइनेटोमा ठोक्किएर घुम्ने छाल जस्तो ।।
(स्रोत : साहित्य संग्रहालय )
