ब्युँझिएर,
आफ्नै आँखाले
वयस्क सपनाहरुको अतिक्रमण गर्दा
दिमागभरि उम्रिएका घडीफुलको छटपटी
लाग्छ- क्रोध पिइरहेछ l
कच्चा नक्षेत्रको संयोजनमा
पन्ध्रौ सताब्दीतिरकी एउटी सुत्केरी
मुखको जुठो नपुछिकन
उल्लिखित सपनाहरु उपर
जुलुमी वेतनको
किस्ताबन्दी खाम थोपर्दैछिन l
अनुमतिपत्रको शिलबन्दि आह्वानसंगै
टल्किएकी चाँदनी-
घडीफुलको बैंश फक्रिएको हेरिदिन्छिन-
-एकटकले,
अण्डाकार वगैंचाभित्रका
ए/एक बोटहरुलाई मुकदर्शक बनाउँदै l
सदियौसम्म नतँग्रिएकी उनि-को हातका सिताहरु
दृष्टिका तापले सुक्न सक्छन l
हात जोडिएका पाखुराहरुमा
श्रीजित रोमकूपले पनि
चाँदको पराबैजनी आवर्तनमा
दृष्टिबिहिनता सहनुपर्ला……l
प्रिय चाँदनी,
तिम्रो दर्शनसंयन्त्रको ज्योति
भोलि माटोका कण-कणलाइ पनि छेड्नसक्छ ..l
ए चाँदनी,
के गड्यौलालाइ पनि यो नियम लागु हुन्छ ??
हुन
त
तिमीले भरखर सपनाहरुको बैंश हेरेकीछ्यौ l
प्रस्ताबनाका तिम्रा देखाईहरु
मेरा सोचाइ नहुन सक्छन l
तैपनि
एकपटक मेरा सोचाइ हेर्नु
दुइपटक मेरा सोचाइ सोच्नु
बरु,
मलाइ पनि बिर्सनु
तर-
-नबिर्सनु है मेरो प्रश्न..
प्रिय चाँदनी,
के गड्यौलालाइ पनि यो नियम लागु हुन्छ ??
उत्तर
प्रतीक्षा
र
उही तिम्रो घडीफुल l
२१ अक्टोबर २०१०,
आबुधाबी
(स्रोत : Sanjaal )