~शीतल कादम्बिनी~
यन्त्र झै लाग्छन् शहरका मान्छेहरू
कहाँ छ समवेदना पत्थरका मान्छेहरू
उनीहरू आफूलाई निकै माथि छु भन्छन्
तर कति तल देखिन्छन् अम्बरका मान्छेहरू
म त्यो उत्साह र उज्यालो उमार्न चाहन्छु
जवानी मलाई देऊ ए भर्खरका मान्छेहरू
जहाँ जहाँ म जान्छु तुफान लिएर जान्छु
होशियार भई बस ए डगरका मान्छेहरू
मनहरूको ‘शीतल’ छायामा छौ तिमी त
हेर न सडकमा कति छन् बेघरका मान्छेहरू
हिमालखबर, मंगलबार , २१ असोज २०७१
(स्रोत : Himal Khabar )
