गजल : मरुभूमिमा झरनाको तलास थियो

~शारदा घिमिरे भैल~

मरुभूमिमा झरनाको तलास थियो
वर्षौंदेखि नमेटिएको प्यास थियो।

पत्थरै पत्थरको वस्तीमा पनि
एकमात्र ऊ मुटु छुने खास थियो।

बाहिर म खुशीले धेरै छचल्किएँ
मन भित्रभित्रै कति उदास थियो।

जसरी बल्न सक्दैन सलेदो विना बत्ती
किन किन मलाई तिम्रै आश थियो।

कसैले बुझेर नि बुझ्न चाहेनन् मेरो व्यथा
जूनतारा झार्ने कुरा त्यो उसको बकवास थियो।

हिमालखबर, मंगलबार , २१ असोज २०७१

(स्रोत : Himal Khabar )