~विद्या सापकोटा~
उसका ती सजल नेत्र
आकर्षक/मायालु अनुहार
अनि आद्र ओंठहरुले
गरिरहे निरन्तर आमन्त्रण ।।
मेरो अनियन्त्रित मन
अनायसै सपना सजिएका नयन
प्यास भरिएका चाहना
तानिरहने उन्मुत्त उत्कण्ठा
त्यसपछिको मिलनको क्षण ।।
आमन्त्रण पछिको भेट
तड्पाइ पछिको पूनर्मिलन
सपनापछिको अनौठो विपना
आहा कति मिठो व्यग्रता ।।
नशालु उसका ओंठहरु
मुस्कुराइरहेका दन्तलहर
सम्मोही आँखाहरु………………
तटस्थ मात्र तटस्थ ।।
अस्वभाविक जठता/मौनता
वना पोखाइको प्रतिक्षा
अनी,
मनभरीका सवालै सवाल
अझैपनि किन बन्द ओंठहरु
वास्ना प्रवाह के का लागि
आँखा जुधाइ के का लागि
यो तड्पाइ नै के को लागि
निरुतरित मनका सुनामीहरु ।।
कल्पना त एकान्त मै मिठो हुन्छ
तड्पाइ त एक्लै भोग्न सजिलो हुन्छ
आद्रता त सम्झँदैमा तृप्त भइन्छ
तव चुपचाप चुपचाप
सम्मुख हुनु अर्थहिनता ।।
अझै निरुतरित छु म
यो दोहोरो दुखाइ किन
निरन्तरको आमन्त्रण किन ? ?
समयले दिएको निष्कर्ष
सपनाको रुपान्तरण
निशव्दता, अलौकिकता, अनियन्त्रिणता
ब्यर्थता…… ब्यर्थता अनि प्रष्टिएको वास्तविकता ।।
– कल्याणपुर ७, नुवाकोट,
-हाल : शंकरदेव कलेज, काठमाडौं ।
nirjala0008@gmail.com
(स्रोत : Nepalmother.com )
