~रविन जिरेल~
हिउँदकालिन चिसो समय
जिजिबिषा लिएर
बिहानिको मिर्मिरे देखि पेट पाल्नका लागि
एक अँध्यारो ठाउँ
ढिकी कुटेको मधुर आवाज
बिहानी छायो, काम निरन्तर
घामको झुल्का
त्यो ठाउँमा पनि मधुर प्रकाश फिँजियो ।
म एक्लो दर्शक
दृश्य नबिराई हेरिरहेछु
चिया आउँछ पिउँछु
रेडियोमा भावुक संगीत गुंजन
म क्रमश: हेरिरहेछु
दया लाग्छ कारुणिक दृश्यलाई देखेर
सहयोग गर्न सक्थें
तर अपरिचित महिला
समाजिक डर
नैतिकता कुल्चिन्छ कि भन्ने त्रास ।
थकित मुद्रामा हुन्छिन्
बिश्राम चाहन्छिन्
टोलाएर बस्छिन्
अनायसै
म भए तिर पुलुक्क हेर्छिन्
नजर जुध्छ
अपरिचित भएर होला
शर्माउँछिन्
लाजको घुम्टोले छेक्छ
र शीर निहुराउँछिन्
मेरो दिमागमा
गरिबिलाई धिक्कार्ने शब्द आउँछ
धिक्कार्छु, बिलासितालाई सम्झन्छु
एकता खोज्छु कतै पाउँदिन
निराश भएर आफ्नै कर्मतिर लाग्छु ।
-जिरी
(स्रोत : Satakosahitya)
