~श्रवण मुकारूङ~
सनकी तारा
कसैलाई वास्ता छैन– उसको आगमनको ।
बरु छ–
भर्खरै,
त्यो तरुनी चन्द्रमाको हातबाट एउटा निरीह फूल झरेको
खेतको आकाशलाई सानो झरीको दाग लागेको
धानको बाला थोरै उठेको
लाटोकोसेरो ढिलो उडेको
बरु छ–
भर्खरै,
त्यो बूढो बाजेको धार्मिक श्लोकभित्र सलबलाइरहेको पहेँलो कामुकता
त्यो मौन इनारबाट आइरहेको मिश्रित पुरुषवीर्य
र आलो बालिका रगतको गन्ध
बरु छ–
भर्खरै,
बिच्किएको बच्छ्यूझैँ सगरलाई चिल्दै
ओलम्पिकबाट आआफ्नो भूमि फर्किरहेका राता हवाईजहाजहरू
र तिनका राता आवेगहरू
कसैलाई वास्ता छैन – उसको आगमनको
तर ऊ,
सन्किरहेकछ, स्वप्नवत् सन्किरहेछ–
भर्खरै,
त्यो पूर्वको पहाडमाथि निस्केको युवाकविजस्तो तारा ।
