~रामचन्द्र कार्की~
भ्यालेन्टाइन नजिकिदा उनको मेरो दुरी बढ्यो,
दुरी किन बढ्यो भनि मनमा कुरी कुरी बढ्यो ।
अचानकै देखे उन्लाई क्षितिज पारी डोली भित्र,
अपार माया देकै थिएँ किन मनमा छुरी बढ्यो ।
माया रुपी माला थिए ढाकिद्याथे मायाले नै,
माला अनि बाला फाली हातमा किन चुरी बढ्यो ।
फेवा तालको भेट हाम्रो माया जालमा बेरिएसी,
खै कस्लाई डाहा लाग्यो निकै चुरी फुरी बढ्यो ।
भाकेका थ्यौ ताल बाराही संगै बिन्ध्यबासनिमा,
माया भाथ्यो अक्सिजन हत्तपत्त हुरी बढ्यो ।
