~विमल निभा~
एकाएक उसको ब्याङ्क ब्यालेन्स बढ्यो
त्यसपछि उसले हात बेच्यो
र किन्यो एउटा न्यानो पन्जा
खुट्टा बेच्यो
र किन्यो एउटा चम्किलो बुट
निधार बेच्यो
र किन्यो एउटा टीका
छाती बेच्यो
र किन्यो एउटा तक्मा
दृष्टि बेच्यो
र किन्यो एउटा चस्मा
शरीर बेच्यो
र किन्यो एउटा पोशाक
चेतना बेच्यो, गौरव बेच्यो,
विश्वास बेच्यो, आशा बेच्यो,
गति बेच्यो, आत्मा बेच्यो
र किन्यो थुप्रै–थुप्रै चीजबीचहरु
जसको लिस्ट उसले बनाइसकेको छैन
सारा सामानहरु ड्रइङरुममा
सजाइसकेपछि
एकदिन उसले सोच्यो
यी सबै चीजबीजहरु कसका लागि ?
किनभने उसले त आफूलाई बेचिसकेको छ
