कविता : खुरको ताप

~विमल निभा~

उद्दण्ड घाँसहरुले
घेरिएको छ
खेत
तर माटामा भएका
बालुवाका कणहरु
चम्किरहेका छन्

घाम तरल भएर
पग्लिरहेछ
पसिनासँगै
हलोमा जति फलाम छ
सबै प्रचण्ड गर्मीले
तातिएका छन्
हावा टक्क अडेको छ
गोरुको
तीखो
सिङमा
एकछिन सुस्ताउन बसेको
श्वास–प्रश्वाससँग
बात मार्न
उत्सुक छन्
धरतीभित्रका
उष्ण बीज
तिमीलाई के थाहा
ग्रामीण धुलोलाई थाहा छ
थकानले चूर भएर
फर्किरहेका पशुहरुका
खुरको ताप