~आमोद भट्टराई~
दुई चारजना अल्लारे ठिटाहरूसित पनि सङ्गत थियो देवेन्द्रको । सङ्गत यस अर्थमा थियो कि देवेन्द्र उनीहरूसँग कहिलेकाहीँ मात्र भेट्ने गथ्र्यो । देवेन्द्र अविवाहित ठिटो थियो र ती ठिटाहरूलाई पनि विवाहित भन्न त मिल्दैनथ्यो । तैपनि उनीहरूका अनौपचारिक स्वास्नीहरू थुपै्र–थुपै्र भइसकेका थिए । देवेन्द्रले गाउँघरमा त्यति लेखपढ गर्ने मौका पनि पाएको थिएन ।
दिन बित्दै थिए, देवेन्द्रको बिहेको कुरा चल्यो । ती अल्लारे
ठिटाहरू देवेन्द्रलाई अनेक कुराहरू भनेर जिस्काउँथे । तर देवेन्द्र उनीहरूका अधिकांश कुराहरू बुझ्दैनथ्यो र केही बुझ्थ्यो खिस्स हाँस्थ्यो ।
देवेन्द्रको विवाह पनि निकै नजिक आइसकेको थियो । अल्लारे ठिटाहरूले कुरा मिलाए, देवेन्द्रलाई उसको विवाहको एकदिन अगाडि एउटा कुरा देखाउने भनेर । नभन्दै गाउँबाट दुई घन्टा सानो सहर बस्तीमा त्यसको लागि कुरा मिलाइयो र देवेन्द्रलाई हाटहुट गरेर विवाहको अघिल्लो दिन ती ठिटाहरूले गाउँ बाहिर भगाएर लगे ।
देवेन्द्र बिचरो सोझो थियो । उसले ती महसुर अल्लारे ठिटाहरूले बनाएको कार्यक्रमलाई डरैले पनि नकार्न सकेन । केही दिनपछि ऊ पनि एउटी तरुनी स्वास्नी लिएर गाउँघरमा हिँड्ने भएको थियो ।
उसलाई लाग्यो यस्ता अल्लारे ठिटाहरूको केही भर हुँदैन, रिसको झाँेकमा भोलि जे गर्न पनि सक्दछन् । त्यसैले उनीहरूको कुरा मान्नु नै ठीक लाग्यो उसलाई ।
देवेन्द्रलाई एउटा घरभित्र छिराइयो । पूरा दुई घन्टासम्म देवेन्द्रलाई बीचमा राखेर उनीहरूले एउटा भिडियो चलचित्र हेरे । अश्लीलताले पराकाष्ठा छोएको त्यो चलचित्र हेरेर देवेन्द्रले सुरुको दश–पन्ध्र मिनेट त आफ्नै आँखा पनि विश्वास गरेन । ती अल्लारे ठिटाहरू भने देवेन्द्रको मुखाकृतिलाई हेरेर खुब रमाई–रमाई हाँसिरहेका थिए । तर धेरैबेर लागेन– देवेन्द्रलाई पनि त्यो चलचित्रले तान्न । अब त चलचित्रभित्रका दृश्यहरू हेरेर बेलाबेलामा दर्शकको झुन्डबाट आउने हाँसो र अनेक प्रकारका आवाजहरूमा देवेन्द्रको हाँसो पनि थपिन थालिसकेको थियो ।
आज देवेन्द्रले दुलही भित्र्यायो । तर उसको मस्तिष्कलाई हिजोको चलचित्रका अनेक रोमाञ्चक दृश्यहरूले नै हुँडलिरहेकै थियो । रात निकै छिप्सिकेको थियो । अब उसले सोच्यो घरमा सबै सुतिसके । उसले आफ्नी स्वास्नीलाई हिजोको चलचित्रकी सुन्दरी ठिटीझैं देख्यो र अनेक प्रयत्नद्वारा त्यस्तै आकृतिमा बदल्न खोज्यो । तर स्वास्नीले उसको शरीरलाई धकेल्दै पर हुत्याइदिई ।
‘म रण्डी त होइन नि यस्तो गर्न । लोग्ने–स्वास्नीको झैँ व्यवहार गर्नुस् न… । कि चाहिँ यस्तै गर्न मन छ भने बाहिर जानुस् रण्डी खोज्न… म मेरो गहना दिउँला …।’ देवेन्द्रकी स्वास्नी अझ बरबराउँदै थिई । तर देवेन्द्र छक्क प¥यो, केही बोल्न सकेन । चुपचाप भित्तातिर कोल्टे फर्केर सुत्यो ।
पाँच वर्ष बित्यो देवेन्द्रको एउटा पनि सन्तान भएको थिएन । तैपनि देवेन्द्र हँसमुख नै देखिन्थ्यो । ऊ गाउँबाहिर बराबर जान्थ्यो र घण्टौँ गायब हुन्थ्यो । देवेन्द्रकी स्वास्नीको अनुहारमा तेज थिएन । सन्तानको लागि देवताको भाकलदेखि डाक्टरको सल्लाह लिने कामसम्म उसले गरिसकेकी थिई । तर फल पाएकी भने थिइन ।
देवेन्द्रकी स्वास्नीले पाँच वर्ष अगाडिदेखिको कुरा सोची । पाँच पाँच वर्षको लामो अवधिमा उसले आफ्नो लोग्नेलाई आफूप्रति एकचोटि पनि आकृष्ट गर्ने कोसिस गरेकी थिइन् र सायद गर्नसकेकी पनि थिइन । फेरि देवेन्द्रले विवाहको पहिलो रातमा झँै जोसिलो भएर स्वास्नीलाई कहिले माया गर्न खोजेको पनि थिएन । उसलाई त के थियो र ? गाउँ बाहिर जान्थ्यो – भोक मेटाएर आउँथ्यो ।
धेरै दिनपछि आज देवेन्द्रकी स्वास्नीले एउटा कुरा सोची । र, आफ्नो लोग्नेले पलङको डस्नामुनि राखेको अश्लील फोटोहरूको खातलाई ओल्टाईपल्टाई हेरी ।
साँझ प¥यो र केही घन्टापछि रात । देवेन्द्र पलङमा मात्र के पल्टेको थियो उसकी स्वास्नीले कोठाको ढोका लगाई । अनि तत्क्षणमै शरीरलाई विभिन्न हाउभाउद्वारा विभिन्न आकृतियुक्त बनाएर उसले आफ्नो अङ्गहरू प्रदर्शन गर्न लागी । देवेन्द्र एकैछिन त आश्चर्यमा प¥यो । तर उसले तुरुन्तै आफ्नी स्वास्नीलाई तानेर आफूसँगै राख्यो । पाँच पाँच वर्षको लामो अवधिमा देवेन्द्रलाई आज मात्र आफ्नी स्वास्नी साँच्चिकै स्वास्नीझैँ लागेको थियो । र सायद देवेन्द्रकी स्वास्नीलाई पनि देवेन्द्र आज साँच्चिकै आफ्नो लोग्नेजस्तो लागेको थियो । कथा यत्ति नै थियो र मैले यो कथा सुनेको एक वर्षपछि देवेन्द्रकी स्वास्नीले छोरो जन्माएकी छ भन्ने कुरा थाहा पाएँ ।
(स्रोत : Ruprekha.com)
