~इन्द्रेणी शर्मा ‘जलद’~
आज भन्दा झन्डै एक वर्ष अघिको कुरा हो। मलाई त्यहाँको वास्तविक घटनाको बारेमा उल्लेख गर्नु थियो। यौटी २२ वर्षकी युवतीको लाश सिद्धबाबा मन्दिरको ठीक तल तिनाउ नदीको किनारमा पाइएको थियो। सडकमा हिँड्ने मानिसहरु केही गनाएको सिनो भन्दै नाक छोप्दै आफ्नो गन्तव्यमा जान्थें। के हो ?केको ? कसैलाई थाहा थिएन।
उनको नाम हामीले पूर्णिका राखेका छौं। उनको पारिवारिक नाम
र हुलिया गोप्य राख्नु हामी पत्रकारको कर्तव्य हो। सामाजिक जीवनमा आएका विकृतिलाइ केलाउनु पनि हाम्रै काम थियो। यस्तै सिलसिलामा मैले धेरै पल्ट व्यापारीहरुबाट मुद्दा खेपेको छु। नेताको खुलेआम कालो कर्तुत निकाल्दा अपहरणमा परेको छु।
अस्ति भर्खर साइबर ऐनको मुद्दालाइ लिएर धेरै बहस भए। पत्रकारको कलमलाई विशेष गरी ब्यापारी र नेताहरु आफ्नो निजी स्वार्थका कारण बैरी मान्ने गर्छन्। मैले एक जना नेताको पिएलाई अपराधी देखेको थिएँ। कुरो अर्कै रहेछ।
हेर्दा मंगोलियन युवतीको क्षतविक्षत लास छ भनेर गोठालाले सुनाए। म आफ्नो क्यामेरा र डायरीमा वरिपरिको अवस्थालाई नियाल्दै समाचार बनाउदै थिएँ। अचानक केही अपराधी देखिने मुन्द्रे कुण्डले जस्ता युवक मेरो नजिक आएर धम्काउन थाले। अचानक प्रहरीको भ्यान आउने बित्तिकै उनीहरु भाग्न थाले। मेरो सुरक्षित गोप्य क्यामेराबाट उनीहरुको भिडियो लिइसकेको थिएँ। प्रहरीले आफनै कर्तव्य पालन गर्यो मैले आफ्नै। मानिसको भिड बढ्दै गयो। युवतीको लाशको खबर नजिकको बुटवल बजारमा चैतेहुरीमा लागेको आगो झैँ फैलियो। अस्पतालको एक कुनामा करिब २४ /२५ को युवकले त्यो सुन्छ, ऊ आत्तिन्छ। उस्की साथी थिइ। ऊ रिक्सा चलाउँथ्यो। एक रात सडकको किनारमा उसलाई भेटेपछि आफैसँगै ल्यायो। उनीहरु सँगसँगैं बस्न थाले। उसले अचाक्ली माया गर्थ्यो। युवकलाई उसले आफ्नो वास्तविक कहानी सुनाई। आफ्नी बहिनी रेनुलाई बचाउन उसले सारा सम्पति बेची। आखिरी केही नभए पछि उसले आफ्नो अस्मितालाई शहरका ठूला ठूला मान्छेको सामु पस्कन थाली। उसले आफुलाई शितल भनेर ग्राहकसँग चिनाउँथी। रात बिताउँथी। मनग्ये पैसा लिएर ऊ डेरामा आउँथी। भोलिपल्ट त्यो पैसा डाक्टरको सामु दिँदै आफ्नी बहिनीलाई बचाउन हारगुहार गर्थी। यसरी नै महिनौँ चल्थ्यो। अरु नगरबधुहरु उसको कारणले रिसाएका थिए। मार्ने धम्की पनि दिएका थिए। उसले आफ्नो यथार्थ सुनाइ। सबैले सुने सहानुभूति दिदै भने- हामीले तिम्रो कुरा बुझ्यौँ। होस् गर तिम्रो ज्यानलाई पनि खतरा हुनसक्छ। यहाँ थुप्रै लुटेराहरु छन्। हेटौडा पोखरा बिरगंज काठमान्डूका भन्दा खुनी हत्यारा यता छन्। सतर्क हुनु बहिनी भनेर उनीहरुले सम्झाएर गए।
समय बित्दै गयो। उसले आफ्नो अस्मितालाई बहिनीको जीवन बचाउन लुटाउँदै लगी। ऊ बिरामी हुन थाली। औषधि खान्थी जान्थी। रिक्सावाला आउँथ्यो। उसको अवस्था देखेर दुःखी हुन्थ्यो। भन्थ्यो छोड अब हामीले नयाँ जीवन सुरु गर्नु पर्छ। ऊ मुसुक्क हाँसेर उसको नजिक टासिन्थ्यो। रिक्सावालले कहिल्यै अनुचित ब्यबहारले हेरेन। सँगै बस्थे रमाउँथे। छिमेकीले भनेको कुरामा उसले वास्तै गर्दैनथ्यो ! ऊ दतचित्त भएर बहिनीलाई बचाउन सफल भइ। ऊ अब केही महिना पछि दार्जिलिंग जाँदै थिइ। बहिनीलाई बुटवलको एक जना युवकले भगाएर ल्याएको रहेछ। उसको खवर सुनेर यहाँ आएकी थिइ। अवस्था ज्यादै नाजुक भएर नै उसलाई लान सकिन। उपचार यतै गर्न खोजेकी थिइ । सुन्दर अनुहार मंगोलियन भेषभुषा। सुमधुर मिठो बोलि लजालु आखालाई हेर्दा जो कोही पनि लोभिन्थें। पवित्र मन हुने हच्किन्थे। पूर्णिमालाई ३ दिन को लागि बिशेष प्रोग्रामको निम्ति करिब ५०००० को अफर आयो। उसले हुन्छ भनी। समय ठिक ३ बजेको थियो। ९ बजे तोकिएको ठाउँमा बोलाइयो। ऊ पहिलेको जस्तो सम्झेर गई। रिक्सावालले नै पुराएर आयो। तीन दिनसम्म पोखरा काठमान्डू जाने कुरा बताएकी थिइ। के गरोस् घरखर्च र बहिनीको उपचारमै ब्यस्त थिइ। बिरामी बहिनीलाई घरमा छोडेर ऊ निस्की। ऊ यो काम प्रति घृणा हुँदाहुँदै पनि विवश भएर लागेकी थिइ ।
रेक्सावाल घर आयो ।सोध्यो रेणुलाइ । फोन गर्यो फोन बन्द थियो । उसले धेरै बेर सोचेर फोन गर्ने साथीलाई भेट्यो ।ऊ पनि अचम्म पनि अचम्म बन्यो ।कहा गइ होलि त पुर्णिमा ? ऊ कति माया गर्थ्यो ? सबैतिर खोज्यो रेणु रातभर रोइ फेला पर्ने कुनै सम्भावना नै थिएन ।
स्थानीय fm हरु लुम्बिनी fm बुटवल fm ।तिनाउ fmमा सिद्द्बाबा मन्दिर मुनि को युवतीको बारेमा पटकपटक समाचार प्रशारण गरिरहेका थिए । प्रहरीमाथि जनदवाव बढिरहेको थियो ।कस्ले हत्या गरेको हो खुनी को हो भन्ने कुरा खुल्न सक्ने आधार थिएन
मैले संकलित गरेको आफ्नो समाचार पत्रिकामा आइ सकेकोले प्रहरीलाई केही राहत हुन् पुग्यो । सिलसिला कसरी सुरु भएको थियो ।कसरी त्यो लाश त्यहा आयो शंकास्पद मानिसको घेरामा कोको पर्छन भन्ने कुरा अनुसन्धानलाइ सहज बनाएको थियो ।मेरो मोबाइलमा अज्ञात फोन आउन थाले ।म आफ्नो फोन सुरक्षा निकायलाई सुम्पन बाध्य भए ।नभन्दै एक जना प्रत्यक्ष दर्शी देखा परे उनले खुलेर भने बुटवलका एकेक अपराधीहरु प्रशासनको गेरामा परे
आखिरी नेताका छोरा ।व्यापारीका छोरा ।प्रशासकका छोराहरुको संलग्नता भएको पुस्टि भयो .बुटवल बजार तिन दिन सम्म तनाब ग्रस्त भयो ।अपराधीले पुर्णिमासंगको सारा नगद सुनका गरगहना सिक्री औठी लुटेका उसलाइ बलात्कार गरि मारेर फ्याकेको बताए ।रिक्सावाललाइ प्रहरी निगरानीबाट निकाले र उसलाई बोलाएर रेणुको लागि जम्मा भएको रकमप्रहरीले रेक्सावालको रोहबरमा रेनुलाई दिलायो
रेणुलाई रिक्सावाल ले दिदीको बारेमा सम्पूर्ण कुरा सुनायो र भाबुक बनेर रोयो ।हो रेणु मैले तिम्री दिदीलाई माया गर्थें उनी बेश्याबृति तिम्रो जीवनको लागि गरेकी थिइन् ।पुर्णिमाको लाश लुम्बिनी अस्पितलबाट निकाली तिनाउ नदीमा जलाइयो । कानुनी प्रक्रिया तयार गरि अपराधीलाई जेलचलान गरियो
आज पनि सिद्द्बाबा जान रेक्सावाल हच्किन्छ ।पुर्णिमाको छ्तबिछ्त लाश तिनाउको किनार देखेको थियो कति रोहेको थियो जति उस्की आमालाई १५ बर्षको उमेरमा छोड्दा पनि रोएको थिएन उसको मन अझै शान्त भएको छैन । रेनुले धेरै सम्झाई एक दिन अचानक रिक्सावाललाइ नजिक भएर भनि “भेना के मलाई आफ्नी बनाउनुहुन्छ त ?“
ऊ चुप भयो । उसले पुर्णिमाको यादमा हराई रह्यो ।
पत्रकारको कलम भित्र मैले कथा देखे जे देखें त्यही लेखें
(स्रोत : Mysansar )
