लघुकथा : एक झल्को प्रेम

~मिजास तेम्बे~

…अन्त्यमा हाम्रो नातालाई माया गर्नु भएकोमा धेरै खुशी लागेको छ । सायद यहि नै मेरो निम्ती जिन्दगीको मिठो सपना हुनेछ ।

..अनि प्रिय माङ, तपाईको मेलको लागि धन्यबाद । हेर्नु न म आजकल एकदम ब्यस्त भएकी छु । रुन मात्र सकेकी छैन । के गर्नु सोचे जस्तो नहुने रहेछ, सायद नसोचे जस्तो भईदिनु पो जीवन हो की ?

…अ यता आए पछि मलाई कल गर्नु न ल । मलाई धेरै कुरा गर्न मन छ । समय अनुकूलता मिल्यो भने अझ धेरै कुरा गरुला नत्र हजूरको आवाज मात्र अलिकति सुनुला ।

..ए ! आज जाने है तपाई, मलाई एक्लो पारेर । हुन त तपाई मेरो हरेक पलमा बस्नु भएको छ । हरेक दृश्यहरुमा तपाईलाई पाएको छु । मलाई थाह छैन यो माया हो कि पाप हो , यदि पाप गरेको रहेछु भने निर्धक्क भन्न सक्छु हो भनेर । आखिर मन भरी तपाई नै बस्नुभएको छ ,
…साँची माङ ! जिन्दगी कति अनौठो रहेछ है , तपाई आउनु भो मेरो जिन्दगीमा, कति मिठो लाग्छ यी साथहरु, कति प्यारो लाग्छ यी भाकाहरु । हामी न त भौतिक शरीरमा आशक्त भएर एक अर्कामा हराएका हौं । न त कुनै आकंक्षा नै छ , यो मन मनको नाता हो । यहाँ कुनै सांसारीक स्वार्थ छैन । हाम्रो यो नाता त्यो बेलासम्म रहने छ जब सम्म हामी एक अर्कालाई महशुस गर्न सक्ने छौं ।

…थाह छ नी, तपाई मेरो प्राण हुनुहुन्छ, श्वास हुनुहुन्छ अनि मेरो रगतको प्रतिपल बहावहरुमा तपाईको न्यानो साथहरुको अनुभूति हुन्छ । मलाई कहिले पनि एक्लो पार्ने कोशिस नगर्नु है । म सधैं सधैं जिउन चाहन्छु यो मिठो पलसंग ।

…त्यहि भएर त म यति धेरै तपाईमा समर्पित छु नि । कहिलेकाही लाग्छ यो सपना पो हो कि ?

…बस् ! तपाई यसरी नै यो मनको तरेलीहरुमा यसै गरि मुटु समाएर बसिदिनू … माङ ! I love you सुन्नु न I love you so much भागि नजानु है मेरो प्राण लगेर, तपाईकी काली मर्छे तपाईको अनुभूति बिना ।

..हिजो पनि मेरो लागि पानीले खुब रुद्मनु भो । बाँकी दिनहरुमा म तपाईको यादहरुसंग हुनेछु । सम्भव भए केहि लेख्दै गर्नु नि ! आफ्नो ख्याल सधैं गर्नु । केहि नराम्रो सुन्न नपरोस् । तपाई चाँडै नै आउनु है… अब के गरुँ लेख्न बन्द गरुँ…..?

…”मैले के गरे भने तिमीलाई सम्झे जस्तो र माया गरे जस्तो लाग्छ, म त्यो काम गरिरहने छु” घरी घरी सम्झन्छु यी तपाईका उद्गारहरु । हो त नी मैले कसरी बुझ्ने कि तपाईले नि मलाई याद गरिरहनु भएको छ भनेर । म पो सधैं तपाईको यादहरुमा अल्झिरहन्छु अनि सम्झनाहरुमा बल्झिरहन्छु ।

…होइन, यो समयको सापेक्षता कहाँनेर छ ? यौटै समय घरि कति लामो ला…मो भईदिन्छ । घरि कति छोटो भई दिन्छ ।

…हेल्लो !!! काली,
ति म्रो माङ आईपुगे । कमसे कम बाँचेर आएको छु । भारी रहर साँचेर ल्याएको छु । कति उकुसमुकुस भएको छु म, महिनौं पोको पारेर राखेका कति कुराहरु एकै साथ बिस्फोट हुन खोज्छन् । भेटौं न काली ! कहाँ भेटौं – कहिले भेटौं ?

… आजलाई राखौं है । भोलि कुरा गरौं न ल ।

…रात अबेरसम्म काम गर्यो । थाकेर भारी जिउ बोकी घर फर्क्यो,
हतार हतार खाना बनायो , सरसफाई गर्यो अनि सुत्न गयो । बिहानदेखि फेरी सोहि नियमित कार्यतालिकाको पुनराबृत्ति कस्तो अचम्मको ब्यस्तता ।

…फोनमा एकछिन् बोल्ने सम्म फुर्सद छैन । माङ ! मलाई माफ गर्नुहोला । कृपया मलाई बुझ्ने कोशिस गर्नोस् ।

…काली ! हिजो जस्तै लाग्छ । तिमी एउटा सुन्दर केटी थियौ अनि मायालु प्रेमिका भयौ । तिमी एउटा भाबुक नारी अनि जम्मामा एउटा सच्चा स्वास्नी मान्छे थियौ । तर आज कति चाँडै यस्तरी यन्त्र झैं भएकी – मेसीन बनेकी ? …भावना शून्य…. माया… सून्य, संबेदना शून्य…. सब शून्य …. शून्य…. शून्य

(स्रोत : HkNepal.com)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.