~रमेश कंडेल~
सौन्द्रर्य चेतनका अवशेष
मन माधुर्यताका बशमा
उष्णताका छालहरु
अधैर्यता अनि अर्थहिन
गाम बेशिमा लुकामारी खेल्छ
अक्षरहरुको साम्राज्य बन्छ
बनाउनु चेतले कल्पेको कुरा
तासका महल नबनाउनु
ति ढल्दा तिमी सडकमा हुन्छौ
पौरखी बाहुपासले
बिचारलाई फनफनी बेर्नु
र एक मुठ्ठी लक्ष बोक्दै
उकालो चढ्नु समदर्शी रंगमा
सम्यकताले तिम्रो भारी हलुका हुन्छ ।
म अधैर्य छुइन र हुन्न
तिम्रो पर्खाइमा बाटो कुर्छु
पूर्खाले बिसौनि बनाएका छन
थकाइ लागे मन बिसाउ बिसौनिमा/
मनले जब थकान मेट्नेछ
स्वस्फुर्त जिवनको रंग कोर्छ
रंगहरुsanga यात्रा लयबद्द गर्नु
लक्ष्य बिन्दुमा नयन टिकाइ
कठिन लाग्ने यात्रा सहज पुरा गर्नु
त्यही बिन्दुमा हाम्रो सम्मिलन हुनेछ
र नयाँ युगको खाका तय गर्नेछौ ।
रमेश कंडेल
April 11, 2011
(स्रोत : Shabdahar )
