~मनु ब्राजाकी~
जीवन कैले लघुकथा कहिले उपन्यास हुन्छ
कहिले उर्लिदो खहरे खोला कहिले प्यास हुन्छ ।
म देखि जति टाडा जति दु.खी भए पनि
अन्तत: हामी दुबैको सम्मिल्लित इतिहास हुन्छ ।
प्रकाश होस दिनको अथवा रातको अन्धकार
जुन, तारा सूर्य उदाउने त्यो एउटै आकाश हुन्छ ।
छायाँहीन मध्यान्हको नरमाइलो खडेरीमा
तिमी जहाँ भए पनि मन सँगै उदास हुन्छ ।
आकाश कैले म हुँदा तिमी धर्ती हुन्थ्यौ कैले
ऋतु बदलिदाँ दुबैको सँगसँगै उपहास हुन्छ।
(श्रोत:- अन्तर्जाल)
