गजल : जिउँ शानसँग

~बूँद राना~

जिऊँ शानसँग, मरौँ शानसँग
नितान्त सुनौलो पहिचानसँग।

खडेरी सहेको बिरुवाले भन्थ्यो
चिनाजान भर्खर भयो ज्ञानसँग।

मभित्र मबाट कमी खोजिँदैछ
नतान मलाई गुणगानसँग।

लडी कालसँग बरु मर्नु जाती
तर ज्यून गार्‍हो अपमानसँग।

विनाभोज, भेटी ऊ बाँच्दैन आफैँ
किन हात थापूँ म भगवानसँग?

(श्रोत:- अन्तर्जाल)

About Sahitya - sangrahalaya