~बसन्त कुमार श्रेष्ठ ‘क्षितिज‘~
फूल भन्यौ, सुवास सकियो भुल भन्यौ
मुल भन्यौ, रित्तिए म प्रतिकुल बन्यौ ।।
उपवन भन्यौ, शिशिर आउँदा छोडी गयौ ।
जनमभर,भन्थ्यौ नयाँ नाता जोडी गयौ ।
जुन भन्यौ, दाग देखाइ बाटो लाग्यौ ।
सुन भन्यौ, पित्तल थमाइ कहाँ भाग्यौ ।।
मन भन्यौ, अघायो साईनो नयाँ जोड्यौ ।
तन भन्यौ, भोग मेटियो यसलाई छोड्यौ ।।
नयन भन्यौ, आँखी भए तिमी बढ्यौ ।।
फूल भन्यौ, ओइलाए कुल्ची हिड्यौ ।।
सुवास भन्यौ बासी भए अत्तर खोजिरह्यौ ।
मन मानेन र निष्ठुरीको उत्तर खोजिरह्यौ ।।
बसन्त कुमार श्रेष्ठ ‘क्षितिज’
(श्रोत:- Shabdahaar)
