Tag Archives: Govinda Bikal

कविता : चमेराहरु

~गोविन्द विकल~ चमेराहरु रुखमा उल्टो झुण्डिन्छन् र, हरेक कुरालाई उल्टो देख्छन् सडकमा जुलुस कुदिरहेछ जुलुसमा लाठी, ढुगा–मुढा बर्सिरहेछन् कतिको टाउको फुटिरहेछ र रगत बगिरहेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ब्ल्याक मार्केट

~गोविन्द विकल~ कालो कारबाट कालो सुटकेस बोकेर कालो सुट निस्क्यो त्यो कालो सुटले त्यो कालो सुटकेस अर्को कालो सुटलाई दियो र अर्को कालो सुट बेपत्ता भयो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : युग र म

~गोविन्द विकल~ युग । तिमीले पिउन लागेको सर्बतको गिलासमा एक टुक्रा बरफ म क्रमशः बिलिँदै जानेछु। युग । तिमीले तान्दै गरेको चुरोटको एक सर्को धूवाँ म क्रमशः हावामा विलीन हुनेछु। युग ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : फूल, भूमि र तपाईं

~गोविन्द विकल~ फूलमा चमक छ, फूलमा रूप छ, फूलमा सुगन्ध छ तपाईं भन्नुहुन्छ यस्तो हुनु हुँदैन तर । प्रकृतिको संरचना हो यस्तै हुनुपर्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment