Tag Archives: योगेन्द्र रिजाल – Yogendra Rijal

कविता : रत्नपार्क

~योगेन्द्र रिजाल~ एउटा मान्छे, रत्नपार्कतिर छाता किन्छ-समय ओढ्छ । घडी किन्छ-समय हेर्छ । किताब किन्छ-समय पढ्छ । चस्मा किन्छ र देख्छ समय- निलो,पहेंलो,कालो,रातो……… व्यस्त फुटपाथको एउटा कुनामा, अक्टोपस-ज्योतिषले हात हेर्यो,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : के छ आमा त्यो दराजभित्र ?

~योगेन्द्र रिजाल~ तिम्रो प्रेमिले उहिले खुसुक्क सिउरिदिएको फूलको सुकेको पत्ती, वतासजस्तो उहिले तिमी डुल्ने गरेको पहाड, घास- दाउरा जाँदा बिझेको जङगली काँडा, वा, कसैले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment