Tag Archives: तिर्थ गुरुङ – Tirtha Gurung

कविता : मान्छे र कविता

~तीर्थ गुरुङ~ पहिल्यै, निकट भूतमै कविताको ढोका ढक्ढक्याइसकेको हो । भावनाको संघारमै पदाक्षर गरेको हो । कृतिम बुद्धिले । र मलाई लघुमानव जस्तो बनाइदिएकै हो । हो, जब ‘डीप ब्लू’सँग पराजित भएको थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

संस्मरण : मृत्युबाट भागेर आएको मान्छे

~तीर्थ गुरुङ~ कविलाई बचाउने कवि नै हुन्छन् । भूपिनको यो कुरामा म दुईवटा कुरा पाउँछु, पहिलो कुरा म कवि हुँ तर म स्वयम्लाई कवि मान्न सकिरहेको छैन । कविता नलेखेकै लामो अन्तराल भइसकेको छ र लाग्छ, मेरा कविताहरु त्यति सम्प्रेषणीय … Continue reading

Posted in संस्मरण | Tagged | Leave a comment

कविता : फूलहरुको आयु

~तीर्थ गुरुङ~ यी फूलहरु गमलाभारिका फूलहरु सुन्दर प्रतीत हुन्छन ! आजभोली गमलाहरुमा फूल रोपिन्छन् तर गमलाका फूलहरु नाजुक हुन्छन ! ति मुर्झाउँछन् केहि दिन हेरचाह नपाए ति मुर्छाउछन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment