Tag Archives: टीका ‘भाइ’ – Tika bhai

~टिका भाई ~ यो आफ्नै रहरले बसेको बस्ती होइन यो कुनै जादुले बनेको शहर होइन केही त छ ती मेहनती मान्छेका हत्केलाहरूमा केही त छ त्यो चाम्रिएका ठेलाहरूमा

~टिका भाई ~ विज्ञापनका ‘होर्डिंग’-हरूमा उज्यालिएका रङ्गीन अक्षरहरू मात्र हो यो- ‘सरकार नामको अदभुत जादु’ जादु हातको सफाई त हो जादु भ्रमको खेल त हो। हाम्रो चेतना समुद्र हो, नदी हो, गहिरो तलाव हो, भ्यागुताहरूको कर्कसता पाल्ने ‘एक्वेरियम’ होइन। सुन् … Continue reading →

~टिका भाई ~ जति चोटी माटोलाई छुन्छु, म पापालाई भेट्छु। म कोपालाई भेट्छु। कोमालाई भेट्छु। उनीहरुको अदृश्य उपस्थिति र अज्ञेय सुसेलिहरू यिनै डाँडा-काँडामा खेल्छन् डोको बुनिरहन्छ कोपाको हात निरन्तर कोमा चूल्हामा छिन् पापा

~टीका ‘भाइ’~ एउटै शरीर उसको र मेरो पनि छ त्यो शरीर जीवनको महक बोकेर हिड्छ यो शरीर याचनाको दुर्गन्ध बोकेर हिड्छ त्यो शरीर जसको एक- एक पाइला इतिहास बोकेर हिड्छ यो शरीर छ जो कि प्रत्येक पाइला मेटिएको इतिहास भएर … Continue reading →

~टिका ‘भाइ’~ चियाको गाछ, बिहानै खसेको कलिलो घाममा हेर्नुपर्छ हिउँ जस्तै टल्किने मुनामा कमाने बालाहरूको बैंसालु शरीरको तातो स्वाद ‘अटम फ्लेवर’ भएर सप्रिन्छ, मंगली यहीं बस्छ, उसको बैंस विदेशी जिब्रोमा मादक निकोटिन खस्छ। यसैलाई उनीहरू भन्छन् हरियो सुन।

~टिका भाई ~ १. सेतो झन्डा बोकेर आत्मीयहरूको सव बटुल्ने कारुणिक क्षण। तिमी हाँस वा रोऊ असमान सम्झौताको जुठो गाँस निल्न खोज वा उगेल्न खोज

~टिका भाई ~ १. बाबुको आङ्मा बुई चडेको होस्, आमाको औँलामा ताते हिँडेको होस् वा घर्सिदै बामे सरेको सैसव होस् थाम्ने भुइँ हो। २. दिनभरी उड्छन् चराहरू