Tag Archives: Sudeep Pakhrin

कविता : लोन्लिनेस

~सुदीप पाखि्रन~ कोही कसरी रहन्छ ― एक्लै? ठडिंदै–ठडिंदै गएका छन् एकपछि अर्को गर्दै सिमेन्टेड मरुभूमिहरु शहरमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : बर्सातमा

~सुदिप पाख्रीङ~ बर्सातमा…. आफ्नो धार छाडी किनारबाट उक्लन्छन र, कुद्छन छानाहरुमाथि बाट गल्लीहरुमा, चौकहरुमा अफ्ठ्यारै नमानी बर्सातमा….

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : कहिलेकहीँ

~लीलाकान्त नायक~ अनुवाद : सुदिप पाख्रिन नखाइ नै एउटा थाल रहन जान्छ…. आमा चाहन्छिन् आज छोरीले खाओस् पेट भरी र छोरी चाहन्छे कि आमाले खावोस आज पेट भरी गरीबको घर देखेको हुँ मैले हो, देखेको हुँ !

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

कविता : बृद्ध सपनाहरु

~सुदीप पाख्रिन~ जब जब घरमुनिको नरिवलको बोटको हाँगामा बसेर एक हुल कागहरु दिक्कै लागुन्जेल ‘काग काग’ कराउँथे -एका बिहान बिहानैदेखि तब तब मेरी बुढी हजुरआमाका बृद्ध आँखाहरु पर बाटोको उपल्लो छेउसम्म परदेशीएका छोराका खबरहरुको आगमनको आसमा बिछिन्थ्यो अनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लोक धुन

~सुदीप पाख्रिन~ घुयेंत्रो हाने भोनाथे हुस्सू जित्न नसक्ने यो फुच्चे सूर्यलाई अडेस लाइरहेको छानोबाट झिकेर ब्रह्माण्डको ब्ल्याक होलतिर कतै। बेला न कुबेला काला बादलहरुमा तुर्लुङ्ग.. झुण्डिरहने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment