Tag Archives: राजेश्वर देवकोटा – Rajeshwor Devkota

कविता : मशान घाट

~राजेश्वर देवकोटा ~ मलामीहरूको मलिन दृष्टि शवमा परेको छ जसले कुनै दयादृष्टिको अपेक्षा गरेको छैन । मलामीहरूको मलिन दृष्टि शवमा परेको छ जसले कुनै दयादृष्टिको अपेक्षा गरेको छैन । उसका उपर मलामीहरू पुष्पवर्षा गर्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चरी र बाजेको संवाद

~राजेश्वर देवकोटा ~ चरी, तैंले मेरो बाली सखाप पारिस् जुन फल पाक्छ त्यो तँ नै खाइदिन्छेस् अनि बूढो मान्छे म के खाउँ ? मलाई शाकाहारी जानी तैंले धेरै हेपिस् । बाजे, तिमीले भकारीभरि थन्क्याउन जान्यौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छन्द कविता : वसन्त काव्यको आमुख

~राजेश्वर देवकोटा ~ म धाएँ धेरै नै तर शरण सत् पाइन कतै अबेला जागेछौ नभन ममता पाउँ कविते। तपस्या गर्दैमा कवि कति बिते लागिन पछि उही कन्था बोकी म पनि अहिले कुप्रिन पुगेँ।। न पढ्ने मान्छे छन् न त पसलमा … Continue reading

Posted in छन्द कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आशा

~राजेश्वर देवकोटा ~ आज म पचासी लागेँ उकालो चढ्दै छु पहिरो चलिरहेको छ त्यसको पाखोमा म उक्लिरहेको छु जति हिँड्दैछु उद्देश्यको शिखर टाढा हुँदैछ । म हिँडिरहन्छु अनि के हुन्छ ? मेरो वजनले पहिरो थामिन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment