Tag Archives: धुस्वां सायमि – Dhuswan Sayami

कविता : स्वाभिमान

~धुस्वां सायमि~ मेरो कातर भैसकेको विवशतामा करुणालाई जोडेर तिमीले मेरो आवाज माग्यौ, मैले बुझेर पनि मेरा सम्पूर्ण स्वरहरू तिमीमा समर्पित गरिदिएँ, फेरि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : धोखा

~धुस्वां सायमि~ तिमी दिन्छौ धोखा सदा मलाई धोखा खानु मेरो आदत हो तर मलाई चोट लाग्दछ त्यससमय जब तिमी दिन्छौ धोखा गलत ढङ्गबाट सही बाटो तिमी जान्दैनौ कहिल्यै ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : राजीको नाममा

~धुस्वां सायमि~ तिम्रो आगमनको सूचना जब मेरो घरसम्म पुर्‍याउँछ हावाले मेरो आँगन तिमीलाई अभिवादन गर्न एक्लोपनको उदासी भुलेर फक्रिन्छ र, मलाई यो पनि थाहा छ – जब-जब म सोच्दछु तिमीसम्म आउन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संघर्ष

~धुस्वां सायमि~ कस्तो संघर्ष हो यो हाम्रो जहाँ जीत पनि शंकाको सुविधामा मुर्झाउँछ । सम्झौता भएर पनि कहलिन्न सम्झौता यो सम्झौता नै होइन यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : लास

~धुस्वां सायमि~ मेरो एउटा ‘म’ छ यहांको स्थितिमा सदा आफूलाई मरेको पाउंछ तर सधैका लागि कहिल्यै यो मर्दैन र, यो बांचेर उठ्छ/जिउंछ मेरो एउटा ‘म’ छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महानगर

~धुस्वां सायमि~ एउटा सहर महानगरका हरेक मानिस कहिल्यै सीधा र सही तरिकाले बाँच्दैनन् । उनीहरू आफू आफ्नै र अरू कसैको संकेत-निर्देशनमा सदा हिँडेर, सोचेर र बोलेर बाँच्दछन् ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment