Tag Archives: छोक

अनूदित छोक : युद्ध

~दया दिसानायेके~ अनु : केशव सिग्देल कति आमाहरु कति पत्नीहरु व कति छोराछोरीको आँशु र रगतको मूल्य

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

छोक : आस्था

~यज्ञेश~ आस्था हृदयका कुनाकाप्चामा खोज, खोताल मसीका मन्त्र, बोलीका प्रवचनमा होइन, त्यहाँ सायद,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : कुकुर हो रिङरोड

~योगेन्द्र राज शर्मा ‘प्रकार अन्तर’~ दिनभर रातभर एकनास … घुमिरहन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : छोराछोरीहरु

~तीर्थराज अधिकारी~ मेरा छोराछोरीहरु टोलमै गुमनाम गल्लीभित्रको÷जस्तामुनिको घामपानी नछेकिने झ्यालढोकाबिनाको

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : साँढेहरु

~तीर्थराज अधिकारी~ यी मान्छेका नामधारीहरु जहिले पनि आफूलाई साँढ नै ठानिरहन्छन् यिनले जन्मदैमा थप उपहारमा दुइटा खुट्टा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : विभक्ति

~डा. राजेन्द्र भण्डारी~ म छु तिमी छौ बीचमा ‘लाई’ भइदिएको भए मलाई तिमी हुनेथियौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : चमत्कार

~विचन्द्र प्रधान~ सलाममा जुन रफ्तार छ त्यो नमस्कारमा पनि छैन तिम्रो र मेरो मिलनमा-

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : बिमा

~विवश पन्त ‘शिब’~ यहाँ आँसुको सितनले भिजाएर भोक खाईरहेकाहरुको कथा , आकासको छाना मुनि सित ओढेर तातिएकाहरुको न्यानो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : आज नि धक्का दियो रे !

~जीवन देवान ‘गाउँले’~ अस्ति कैले चर्काएर मुसा मार्ने साँचो जस्तो धराप भा’छ रे घर हामी त ‘बाँच्दुङना’ होला आमा भन्नु हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : इन्द्रेणी गीत

~ईन्द्र नारथुङ्गे~ घाम र पानी चढेर बायूपंखी घोडा समयको जब सँगै झर्छन् धर्तिमा… तब, आकाशले इन्द्रेणी माला लाउँछ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : आरामै छु आमा

~बाबु लामा~ पहाडमा नै जन्मेर होला उकाली ओरली गर्नु परेको कर्म नै खोटो भएर होला घर परिवार लगायेत साथी संगी छाडी सात समुन्द्र

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : शान्ति नायक

~अनुराधा थापा~ विश्वका धरोहर तारा तिमी नेपालमा उदायौ आफ्नो मातृभूमिको पहिचान गरायौ विश्वमा शान्ति फैलाई अखण्ड ज्योति जगायौ शान्ति नायक आनन्द दायक जीवन ज्योति जगायौ प्राणीमात्रको चिन्तन गर्ने शीतल छहारी भएकाछौ शरीर आफ्नो बाजी लगाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : विश्वासघाती

~निशान्त ढुंगाना~ उनी बेला-बेलामा आउने गर्छिन त्यही आफ्नो अनुपम सौन्दर्य साथमा लिएर त्यही आफ्नो मधुर , मिठो बोलि आफु संग लिएर अनि आँखा जुधाउन खोजछिन् आँसुले भरिएको मेरो आँखाहरु संग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : जीवन र मृत्यु

~निभा शाह~ मलाई जीवन पनि मन पर्छ मलाई मृत्यु पनि मन पर्छ मृत्यु छ र त जीवन छ जीवन छ र त मृत्यु छ तर म दुबैका विरुद्ध लड्छु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : होसियार

~धनबहादुर मगर~ ऐनाहरू छली हुन्छन् भनी ठान्थे म अनुहार पो ढँटुवा हुँदो रहेछ। होसियार चिनारु अपरिचित अनुहारहरूसँग

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : गुरुआमा

~ईश्वर थोकर~ १. भर्खँरै त्यो तिम्रो उज्यालो अनुहार ठम्याउन नसके पनि तिम्रो त्यो माया आमा माया त ठम्याउन सकेँ नि !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : मेरो बाल्यकाल

~ईश्वर थोकर~ क्याफे न्यातापोल सामुन्ने एउटा बूढो किलामा स्कूल बस नआउञ्जेलसम्म झुन्ड्याइरहन्थेँ– रातो तुम्लेट ! जब, बस आउँथ्यो–

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : सरकार !!

~प्रमोद श्रेष्ठ~ सरकार !! धेरै तमासा नदेखा सक्छस भने देखा तेरो तागत ठोक गोली निदारमा निकालिदे मेरो गिदिहरु हान गोली मेरो छातिमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : ढाँट

~धनबहादुर मगर~ आज दिनभरि तिमी मलाई गाली गर चोकको भाषणभन्दा बरु तिम्रो खस्रो वचनमा सत्य भेट्छु। तिनीहरू खाली ढाँट कुरा गर्छन्। तिनीहरूले ल्याएको ब्यवस्था पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : उज्यालोको खोजी

~धनबहादुर मगर~ उज्यालोको खोजीमा बत्तीमा डरेर कति मरे विचरा पुतलीहरु आफ्नो जोवन अरुलाई देखाउन खोज्दा उमेरसंगै कति चुड़िए फूलहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : यसपटकको हिउँद

~तीर्थ श्रेष्ठ~ यसपटकको हिउँदमा चुनाव भयो जाडो पनि डरलाग्दो थियो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : म गरिब हैन

~उमेश लुइटेल~ जीर्ण ति वदनबाट स्नेहका रहस्यमय आभा चम्काउँदै हातका भूवाजस्ता स्पर्शले कपाल चलाएर आफ्नै मुटुमा स्पन्दित गराउँदै मलाई तृणजडित हाम्रो प्यारो घरमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : अतृप्त आशा

~रविन खतिवडा~ अतृप्त ती वटुक नयनमाझ बिझ्ने ती बैँशका हरफहरु रुझ्दा रुझ्दै फाटेका पन्नामाझ लतपतिएका जीवनका आलेखहरु छरपष्ट भत्किएका शब्द भित्रका मर्मले थिचिएका विलिन संवेदन ती आशहरु मेट्न आत्माका द्धेषहरुलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : टुक्रिएको बिश्वास

~नविन लोचन मगर~ एक कुट्को सुपारी छरपष्ट दिमागमा टुकु–टुकु हिड्यो झर्यो फाँत

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : चिल, चल्ला र चारो

~राम प्रसाद प्रसाईं~ खरिदेहरु स्टिलको ब्राण्डेड घडी भिर्छन् घैलाडुबातिर गोरूहाट नलाग्ने देखेपछि बिरिङ खोलाको कटान नरोकिएर के भो र? युराल दशगजापारिबाट २,४ नामहरू निर्यात गर्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : आज

~शेखर ढुङेल~ राष्ट्रवाद रोएको छ , बेसहरा बनी स्वाभिमान गिरेको छ, धम्कीनै धम्की बनी अपनत्व भागेको छ, अविश्वास बनी विश्वास हराएको छ , शंकाको बादल बनी शान्ति हराएको छ, बारुदको धुवाँ बनी आँशु सुकेको छ , बैंस मै पीडा बनी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : दुरी भ्रम

~नवराज खतिवडा~ तिमी होइनौ कसरी भनौँ भावनाहरु तिम्रै हुन् पराइ हुन सक्छौ किन नसोचौँ नेपथ्यमा छौ । टाढा छौ कसरी भनौँ मेरै सामुन्नेमा छौ नजिक छौ कसरी भनौँ अदृश्य छौ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : उल्टो बग्छन्

~सरस्वती ‘प्रतीक्षा’~ नदीहरू उल्टो बगेको देखेर छोराले सोध्यो- ‘आमा, आजकल किन नदीहरू उल्टो- उल्टो बग्छन् -’ राष्ट्रिय पीडाले आक्रान्त बूढी आमाले खोक्दै भनिन्-

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : छायाँ र स्वार्थ

~चन्द्र बिर तुम्बापो~ छायाँ र स्वार्थ पछयाइरहन्छ उज्यालो अध्यारोलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : दन्त्यकथाको राक्षस

~राजेश्वर कार्की~ उहिले-उहिलेको दन्त्यकथामा पहाड उखेल्दै नदी सुकाउँदै सखाप पाथ्र्यो रे यस धरतीको राक्षसले तर अहिले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : नेपालको छोरो !

~सुप्रिया गुरूंग~ दिनभरी बिदेशी कम्पनिमा खटिएर थाकेको शरीरमा जोस र आश भर्दै, जन्मभुमिलाई सम्झदै , ऊ निदाउन बिर्सन्छ, अराम गर्न बिर्सन्छ, त्यो अन्धकारमय रातहरुमा पनि

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : त्यो म संग छैन

~सुष्मा बस्नेत~ माया र श्रद्धाको कुनै मोल हुदैन रे हो, मैले त्यहि अनमोल माया र आदर पाएको छु । तिमी सोच्लाउ मैले के कमाए ! मैले कहिल्यै नहराउने मन र मुटुभरिको माया कमाएको छु ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment