Tag Archives: Anudit Kabita

अनूदित बाल कविता : बाल प्रश्न ?

~गिजुभाइ बधेका~ म खेलूँ कहाँ ? म उफ्रूँ कहाँ ? म गाऊँ कहाँ ? म बोलूँ कहाँ ? कुरा गर्छु, आमालाई झर्को लाग्छ

Posted in अनूदित कविता, बाल कविता | Tagged | Leave a comment

बाल कविता : आशै आशा

~भगवती पौडेल~ बोकेर हिंडेको छु सबै आशै आशा छैनन् मनमा केही निराशा जीवन सँधै नै कहाँ हुन्छ धुम्म लागेर घाम पनि होला छङ् ढुङ्गाहरूको अक्करमा थिएँ ठोक्किएर नै भए पनि जिएँ

Posted in बाल कविता | Tagged | Leave a comment

Translated Poem : Vulture

~Krishna Bhakta Shrestha~ Translated by Yuyutsu Sharma A vulture’s first peck is at the eyes, the eyes that see the iridescence of the spectrum of life. Haphazardly it pounces and snaps,

Posted in Translated Poem | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : जब तिमी शब्दहरुको गर्भधारण ग-र्यौ

~योङ्ग उइ चोइ~ अनुवाद : भिष्म उप्रेती जब तिम्रो आफ्नै किताब निकाल्ने तीब्र इच्छाको गर्भधारण ग-र्यौ र तिमीभित्रै शब्दहरुले लात हानेको अनुभव ग-र्यौ र तिम्रो साधनाको तल्लो पेट बढेको स्पष्ट देख्छ्यौ तिमी त्यो शिशुलाइ तिम्रो सपनाको गर्भभन्दा पनि ठूलो बृहत्तर … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : प्रेम गितिका (१७)

~पाब्लो नेरूदा~ अनुवादः डा. दीपक खड्का तिमीसंग बसेको मेरो माया परिचित गुलाफको रंग र मणिको चमकमा बसेको माया जस्तो छैन । यो त कुनै अपरिचित र खतरनाक कुरासंग बसेको

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : त्यस्ती ठानेछौ तिमीले मलाई

~अन्ना आख्मातोभा~ अनुवाद : सुमन पोखरेल त्यस्ती पो ठानेछौ तिमीले त मलाई । तिमी मलाई चटक्कै बिर्सन सक्नेछौ, र म चाहिँ अनुनय गर्दै रुनेछु, र आफूलाई समाप्त गर्नेछु, भन्ठानेछौ ।

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : युवा कवि

~निकानोर पारा~ लेख तिमीलाई मन लागे जस्तै जुनसुकै शैलीमा लेख पुल मुनिबाट बगिसकेको छ धेरै रगत केवल एउटै मार्ग सहि छ

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : जोगियोस तिम्रो आवाज

~शायक आलोक~ अनुवाद : राजा पुनियानी तिमी चुपचाप बस्नुले तिमीलाई भित्र- भित्रै यसरी खानुसक्छ जसरी चुपचाप रहेको किताबलाई चपाइदिन्छ कीराले चुपचाप उभिएको मूसालाई टिपेर उड़्दछ चील तिमीले बोल्नु पर्नेछ –

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : केही बोलिन

~मार्टिन निमोलर~ जर्मनीमा नाजीहरु सबैभन्दा पहिले कम्युनिष्टहरुलाई लिन आए त्यतीखेर मैले केही बोलिन, किनकी म कम्युनिष्ट थिइन । त्यसपछि उनीहरु यहुदीलाई लिन आए, त्यतीखेर पनि म केही बोलिन, किनकी म

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : मेरो ठेगाना

~अमृता प्रीतम~ अनु : मनोज न्यौपाने आज मैले आफ्नो घरको नंबर मेटिदिएँ र, गल्लीको शिरमा लगाएको गल्लीको नाम हटाइदिए र, हरेक सडकको दिशाको नाम पुछिदिएँ तर यदि तपाईं मलाई भेट्नै चाहनुहुन्छ भने

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : आज देशमा

~नित्यानन्द गायेन~ अनुवाद : प्रमोद धिताल अनाजका गोदाम भरिएका छन् फेरि पनि गरीब भोकले तड्पिरहेछन् । यहाँ अदालत छन् न्यायधीश पनि छन् किंतु कोशौं दूर टाढा छ न्याय सेना छ पुलिस छ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : देवदूत

~खालिल जीब्रान~ [ खलिल जिब्रानको जन्म ६ डिसेम्बर १८८३ मा उत्तरी लेबनानको पहाडी जिल्ला बिसर्रीमा एउटा सामान्य परिवारमा भएको थियो। सानै उमेरदेखि उनी एकान्त मन पराउने खालका थिए। बाबुबाट उनले कुनै स्नेह पाएनन्। रक्स्याहा र झगडालु स्वभावका उनले परिवारको कुनै … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment

अनूदित कविता : तिमीसँगै रहँदा

~सर्वेश्वरदयाल सक्सेना~ अनुवाद: प्रेणित तिमीसँगै रहँदा प्रायः यस्तो लाग्छ लक्ष्य नजिक आएको छ, बाटो छोटो भएको छ, संसार खुम्चेर एउटा आँगन जत्रै बनेको छ र खचाखच भरिएको छ, कतै पनि छैन एकान्त न बाहिर, न भित्र। घटेको छ हरेक वस्तुको … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : मेरी प्रेयसी

~सेक्सपियर~ अनुवाद: विभोर मेरी प्रेयसीका आँखा घामजस्ता छैनन् मेरी प्रेयसीका आँखा घामजस्ता छँदैछैनन् न त उनको ओठको लाली सिपीको जस्तो रातो छ हिउँलाई सेतो मान्ने हो भने उनका स्तन त श्यामल छन्

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : आदिवासी केटीहरूको बारेमा

~निर्मला पुतुल~ अनुवाद : मनोज बोगटी त्यसै त काली भित्रबाट चम्किने सेतो दाँतजस्तो मलिन हुन्छ उ। कोमल हुन्छ उ। जब हाँस्छ उ फिनाइल-दूध पोखेजस्तो निश्चल हाँसो झर झर गर्दै गर्छ पहाडबाट

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : एउटा भाषा हुने गर्छ

~उदय प्रकाश~ अनुवाद: मनोज बोगटी एउटा भाषा हुने गर्छ जसमा म जतिपल्ट लेख्न चहान्छु `आँसू´ सित मिल्दोजुल्दो कुनै शब्द प्रत्येकपल्ट बग्ने गर्छ रगतको धारा एउटा भाषा छ जसमा बोल्न वैज्ञानिक , समाजविद अनि तेस्रो दर्जाको जोकर अनि हाम्रै समयका सम्मानित … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : दिदिबहिनीहरु

~एकान्त श्रीवास्तव~ अनुवाद : चन्द्र गुरुङ दिदीबहिनीहरू घरभरि सुगन्धझैँ फैलिएका छन् । एकदिन उडी जाने छन् थाहा छैन हावाको कुन झोक्कासित । … रहने छ चर्को घाममा पनि

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : कहिलेकहीँ

~लीलाकान्त नायक~ अनुवाद : सुदिप पाख्रिन नखाइ नै एउटा थाल रहन जान्छ…. आमा चाहन्छिन् आज छोरीले खाओस् पेट भरी र छोरी चाहन्छे कि आमाले खावोस आज पेट भरी गरीबको घर देखेको हुँ मैले हो, देखेको हुँ !

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : मृत्यु उपत्यका होइन मेरो देश

~नबारुण भट्टाचार्य~ अनु : डा. ॠषिराज बराल म थुक्क भन्छु आफ्नो छोराको मृत शरीरलाई चिन्न डराउने बाबुलाई त्यस अवस्थामा पनि लाजै नमानी सहज भएर बस्ने त्यो दाजुलाई पनि म थुक्क भन्छु दिनदहाडैको यस्तो रगतको होलिप्रती प्रतिशोधमा नउठ्ने ती शिक्षक, बुद्धिजिवी, … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : नर्क

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी मेरा बाजे हरेक दिन नाङ्गै उभिन्छन् देशनिकाला नभई दैविक सृष्टि नभई

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : तेलको आँसु

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी तिम्रो मूक खुन बोल्ने छैन जबसम्म तिमी मृत्युमा गौरव प्राप्त गर्नेछैनौ जबसम्म तिम्रो आत्मालाई मूर्खहरूको हातमा सुम्पिएको गुप्ती घोषणा गरिरहनेछौ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : तनाखा

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी भविष्यवेत्ताहरू रिटायर भए सो तिम्रा आफन्तहरू आउने बाटो कुर्न छाड़िदेऊ तिम्रो लागि

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : पाइपको मैला पानी

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी निर्वासनको दिन नाङ्गै उभिन्छन् उनीहरू जबकि तिमी पाइपको मैला पानीमा खाली खुट्टै पौड़िन्छौ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : हक

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी हिँड़्ने या यताउति हल्लिने या रूनेसम्म हक छैन यद्यपि ऊसित उसको आत्माको खिड़्की खोल्ने कुनै अधिकार ऊसँग छैन

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : निर्वासनको गीत

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी अचेल तिमी पहिलेभन्दा बढ़ी डकार्न थालेका छौ जस्तो कि ग्राहक लोभ्याउन रसिलो बोली र मादक नर्तक प्रयोग गर्छ बारले

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : भगवान

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी ए रात तिमीसँग समयको अनुभव छैन तिमीसँग बर्खा पनि छैन जसले पखाल्न सकोस् तिम्रो अतीतको भग्नावशेष जसले तिमीलाई मुक्त गर्नु सकोस् त्यसबाट

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : तेल बजार

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी भनिएको थियो – यतै घरबार बसाउनू तर तिमीहरूमध्ये कोही कोही सबै सबैका दुश्मन हौ त्यसैले अहिले नै यो ठाउँ छाड़िहाल नदीको पिँधबाट आफैलाई हेर्नू

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : तिमी

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी मलाई माफ गरिदेऊ तिम्रो लागि अझ धेरै आँसु झार्न सकिनँ तिम्रो नाम झझल्कोमा पुकार्न सकिनँ मैले मेरो अनुहार तिम्रो अङ्गालोको न्यानोतिर फर्काएँ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित छोक : गरिबीको मोसो

~अशरफ फयाद~ अनु : राजा पुनियानी गरिबीको मोसो पोतिदिनु सिवाय त्यो दिन पेट्रोलले अरू क्यै हानि गर्ने होइन जुन दिन अर्को तेलको कुवा खोजिनिकाल्नेको अनुहार अँध्यारो हुन्छ

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : चराहरु आउनेछन्

~अशोक बाजपेयी~ अनु : केशव सिग्देल चराहरु उडेर आउनेछन् लिएर हाम्रो बाल्यकाल सूर्यको उज्यालो जस्तै। चराहरु आउनेछन् कुनै प्राचीन शताब्दीका अँध्यारा काला जङ्गलहरुबाट

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : गएराती सपनामा गोउजीलाई देखेँ

~चुन सु~ अनु : केशव सिग्देल ऊ भिडको बीचमा थियो मुस्काइरहेथ्यो क्षमाभावमा उसको परिचयदायी मुस्कानका साथ मानौं उसले कसैलाई दुखित तुल्याएको थियो जब म ब्युँझे

Posted in अनूदित कविता | Tagged , | Leave a comment

अनूदित कविता : अनुरोध…..

~ज्ञानेन्द्र स्थापित~ पर्ख ! न जाऊ ! मेरो अनुरोध किन सुन्दैनौ तिमि? कि तिमीले सबै बिर्सी दियौ संगै बाच्ने संगै मर्ने भनेका ति बाचा हरु…. सुखद भबिष्य को सपना बोकेका हाम्रा ति अनगिन्ती रात हरु….. बसन्त ले भरिएका ति सुखद … Continue reading

Posted in अनूदित कविता | Tagged | Leave a comment