Tag Archives: अनु – Anu

कविता : ए कर्णाली

~अनु~ म आफु दख्खिन बगेकै बेला, कर्णाली, तिमी पनि दख्खीन बगेको सुन्दा, बिलखमन्द भएको छु, तिमीले मलाई भनेका थियौ, पसिना चुहाये, यहाँ धान फल्छ, पाखुरा बजारे, यहाँ सुन फल्छ, तर के भयो आज यस्तो? तिम्रो त रहर थियो,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कथा : अनुत्तरित प्रश्नहरु

~अनु~ मानिसको जिवनमा घट्ने केहि घट्नाहरु यस्ता हुन्छन जस्ले गर्दा उस्को बिचारधारानै खतम हुन सक्दो रहेछ। पहिले म माँयालाई आदर्श थान्थे तर अहिले म बास्तविकतालाई आफ्नो आदर्श मान्न बाध्य भई सकेको छु। समय सबभन्दा बलियो रहेछ यस्ले मात्र मानिसलाई

Posted in नेपाली कथा | Tagged | Leave a comment

कविता : पर्खि वस्ता

~अनु~ तिमीलाई पर्खि वस्ता बस्नै साथै यहाँ रात हुन्छ अनि ओठभरी मेरो चिसो सुस्केराको सौगात हुन्छ वसन्तले सुमसमाएर नै के हुन्छ् र अव आँखामा मेरो बर्षात हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हेराई

~अनु~ मलाई नहेर नहेर तिमी मेरो हेराईमा बसिदिएमात्र हुन्छ मलाई नचाहे नचाह तिमी मेरो चाहाना बुझिदिएमात्र हुन्छ मलाई नपर्खे नपर्ख तिमी मेरो पर्खाई बुझिदिएमात्र हुन्छ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी

~अनु~ जीवन देखि भागी नहिंड यंहा किनारा पाउन गाह्रो छ, नलुकाइ देउ हृदयको माया खोजी हिड्दा पाउन गाह्रो छ। आत्मा तिम्रो अमर हुनेछ बाँड आफ्ना भावनाहरु, प्रेम संधै चोखो हुनेछ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी विना

~अनु~ प्राकृतिक सुन्दरताले परिपूर्ण भएर के गर्ने तिमी विना उराठलाग्दो छ यो ठाउँ सम्झन्छु म धेरै तिम्रो साथको यो ठाउँ भान हुन्छ तिमी सँगैछु म अहिले पनि तर विरानो दृष्यहरु आँखा सामु हुदाँ तिमी सँग विताएका क्षणहरु कल्पना मै सिमित … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : मुटुमा काँडा

~अनु~ मेरो मुटुमा काँडा बिझाई तिमी किन आयौ? तिमी किन गयौ दुःख दिनु थियो त तिमीले किन जगायौ नदिमा पानी किन थपिदियौ पत्थरमा जंगल किन उगाई दियौ? मुटमा रगत किन चलाई दियौ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

छोक : पर्खाइ

~अनु~ तिमीलाई पर्खि बस्दा बस्दै सधैं यहाँ रात हुन्छ अनि ओठभरि मेरो चिसो सुस्केराको सौगात हुन्छ। वसन्तले सुमसुम्याएर नै के हुन्छ् र! जव आँखामा मेरो बर्षात हुन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : संवेदनहीन बागबजार

~अनु~ लम्पसार सुतेको बागबजार भित्र अनेकौ गल्ली छन् अर्थहीन सुताइएको केहि अर्थ दिने वाहियातका सपना मध्ये ती धेरै गल्ली मध्ये एउटा गल्लीसंग मेरो आत्मीयता छ व्यथाका सपनाहरुबाट कुनै सपनामा सपनाको अर्थ खोज्ने बाध्यता छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्झना

~अनु~ कहिल्यै एकान्तमा तिमीलाई सम्झदा मेरो आउँछ नै न तिमी हाँस्न सक्छौ, न त तिमी रुन नै सक्छौ, पिरौल्छ यादले मेरो तिमीलाई तिम्रो आत्मालाई बढाउँछ ढुकढुकी तिम्रो, विथोल्छ तिम्रो जीवन नै,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment