Tag Archives: अनन्तगोपाल रिसाल – Ananta Gopal Risal

कविता : प्रजातन्त्र

~अनन्तगोपाल रिसाल~ बाटै बन्द भयो छ दूर घर त्यो, पैरो गयो भीरमा पानी बन्द भयो, हिमाल मूल छन्, आली फुट्यो तीरमा १ बुद्धु भै जन संठले धन लूटे, त्यै बुद्धको देशमा रुमौका रे, अब मिल्छ हैरु भनी पसे, भागेर बेदेशमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गगन भरमा झल्मल बन

~अनन्तगोपाल रिसाल~ मूना ती विचरी मरिन्,मदन त्यो, मर्दैन तिम्रो छवी नेपाली अब सोच है अमरता, भाषा छ यो सूरभी | पागल् झैँ,पुतली,लुनी,सुन-विहान्,सीता-हरण्,कुन्जिनी शाकुन्तल् र सुलोचना,बन-कुसुम्,राणा-प्रतापी तिमी |१|

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

Poem : Ideas

~Ananta Gopal Risal~ A stream of thoughts came to me without asking she stayed with me, rumbled and grumbled as I grow, she grew with me and now I know.

Posted in Poem | Tagged | Leave a comment

कविता : नमाग देश के दिन्छ?

~अनन्‍तगोपाल रिसाल~ नमाग देश के दिन्छ? देशलाई दियौ त के? गरीब मनको शुद्ध,धन मात्र भएर के? अन्याय सहनु पाप, अन्यायी अब मेट्नु छ शान्तिका दूत हौँ हामी,एक भै अब जुट्नु छ |१|

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment