Tag Archives: नेपाली कविता

व्यङ्ग्य कविता : कान चिरेका जोगीहरु

~कुबेर काका~ १ यो व्यासको जन्म भूमि जन्मना साथ सालनाल सहित  आत्मनिर्भर बन्न हिडने नवजात शिशुहरुको हो यो माटो यो सिध्दार्थको ज्ञान भूमि बृद्ध भएर मृत्यु बरण गर्नु भन्दा मृत्यु टार्न अग्रसर हुने नवयुवकहरुको हो यो माटो

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : देश बन्नु किन पर्यो!

~अर्जुन पराजुली~ आँगनमा बसेर छिमेकीले सुन्ने गरी धारामा पानी आएन किन भन्नु पर्यो?! रिनको ब्याज कति लाग्यो भन्दै दिनका दिन औँला भाँचेर गन्नु किन पर्यो?! बिरामी हुँदा सिटामोल पाइएन

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : रात

~दोभान राई~ दिनभरि भाग्दा भाग्दा, यथार्थलाई ढाक्दा ढाक्दा , जब घाम डुब्छ, सन्ध्याको रक्तिम आकाश अध्यारिन्छ र रात पर्छ, तब ऊ खुल्छ । मान्‍छे नाईटफ्लावर हो। घाम डुबे पछि नै, रात परे पछि नै,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रारालाई भेट्दा

~दमन बहादुर सिंह~ रारा स्मरणीय छ रमणीय छ मननीय छ स्वर्गको उपमा दिए हुन्छ शिरमा लिए हुन्छ विश्वको आश्चर्यमध्ये एउटा अर्को आश्चर्यको उपमा दिए हुन्छ क्या अलौकिक

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जे गरे नि हुन्छ यहाँ

~चेतनारायण लामिछाने ‘जिज्ञासु’~ जे भए नि होस् भित्र खोल राम्रो भए हुन्छ यहाँ यस्तै छ संसारको हाल मित्र समूह हाम्रो भए हुन्छ यहाँ । योग्यताको कदर हुन्न चाप्लुसी गर्न सके हुन्छ यहाँ झुठो कुरा बदर हुन्न साँचो रुन्छ यहाँ । … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नियति

~नेकी धनेन्द्र~ चट्टानहरु फोरेर उदाउँदैन घाम बन्जड धरती च्यातेर आउदैनन जुनतारा पसिना नबगाएरै कुनै संघर्ष नगरेरै किन चिल्ला चुपुल्ला सुकिला मुकिला देखिन्छन तिनका मुहार

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : परिवर्तनको लालीमा

~कृष्ण बाउसे~ मैले एउटा सपना देखे डाँडाका चुली – चुलीमा गीत गाउँदैगरेको देखें। एउटा हातमा उषाको लाली बोकेर अर्को हातमा पुर्नेको जून च्यापेकी भर्खरै फक्रेको फूलजस्तै देखिने एउटी नव -युवतीलाई देखें।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : त्यसैले त

~लक्ष्मी बिष्ट~ त्यसैले त, भनिन्छ जिन्दगीको कुनै भरोसा छैन, न त, जिवनमा आएका जिवीत मान्छेको नै ।। आफै भित्र पाल्नुपर्दो रहेछ मधुरो भसोरा, गन्तव्यमा पुगिदो रहेछ मात्र हमेसा।। आकाशमा उड्ने चरासग्ग पनि त नक्सा कहाँ छ र, तरपनि आफ्नो गन्तव्यमा … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पर्खाईमा

~अभागी मिनम घायल असफल~ कहाँ गए मेरा ती मिठा पलहरु खोज्दा खोज्दै बर्सौ बिताई सकेछु। कहाँ गए मेरा खुसिका आस्थाहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : छिमेकी

~निरज भट्टराई ‘मनोरोगी’ ~ जब जब म रोगले,सोकले र भोकले ग्रष्त हुन्छु तिमी छिमेकी मेरो परिवार जग्गा खाने धमिरा बनि उर्लिन्छौ बर्खामा मेरो सम्म जग्गा मा मानो खान लाएको धान तिमी छिमेकी म डुबि तिम्रो जन धन रक्षा गर्छु अनि तिमि … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता: मेरी उनी

~माेती राम चाैधरी `रत्न´~ मेरी उनी जिवनकाे सँगीनी, हाँसाे-खुसि, जीवन-प्राण, एक शरीर हामी सबथाेक उनी मेरी। प्याराे, मायालु, लजालु, मलाई काले, भुन्टे, गाेरे, माेटु, भनी बाेलाउने।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : महिला : हाम्रो देशको गौरव

~अविनाश कुमार साह~ पाइने होइन जोतेर, बारी कहाँ बाट ल्याउँछौ? सीता जस्तो सभ्य नारी कहाँ बाट ल्याउँछौ? छोरी हुँदा गर्भमै मार्नेहरुलाई मेरो एउटा प्रश्न, यदि यसो गर्‍यौ भने तिमीले बुहारी कहाँबाट ल्याउँछौ? महिलालाई श्राप भन्छौ भने किन चाहन्छौ आमाको माया?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

व्यङ्ग्य कविता : हाम्री होलीलाई स्वागत

~रिजाल किरण “अन्जान”~ घर दैलोमा नाच्दै होली आएकिछिन् यिनलाई हामीले राम्ररी स्वागत गर्नु पर्छ राम्रो सगँ मेजमानी गर्नु पर्छ सके रानी बनाएर भित्र्याउनु पर्छ नसके ठररा बोतलका बोतल नुहाएर स्वागत गर्नु पर्छ त्यतिले पनि नपुगे गनाउने नाला माथि लमतन्न बनेर … Continue reading

Posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य | Tagged , | Leave a comment

कविता : ए, कोही त अघि बढ !

~कृष्ण बाउसे~ फोहोर लेदोले भरिएको खानेपानीको ट्याङ्की खाल्डाखुल्डीले हिड्नै नहुने भएको अलकत्रे बाटो बालुवाचोरहरूको प्रतापले लच्किसकेको खोलाको पक्की पुल र शहरभरि थापिएका घर नाउँका धरापहरू ! उद्घाटन, सम्मेलन र प्रशिक्षणको नाममा भइरहेका खुल्ला वा गुप्त धन्दाहरू गन्तव्यमै अलमलिएका पीडक बन्दहरू … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सुनमायाको हाँसो

~कृष्ण बाउसे~ घर भत्किएर गाउँ खण्डहर भएको छ आफन्तका लासहरू गाडेर आँगनमा तुलसी रोपिएको छ एक छाक खाने अन्न जोगिएको छैन पुरिएका एउटै लुगा निकाल्न सकिएको छैन तर पनि सुनमाया बारी खोस्रिँदै छिन् बोटबिरुवा लगाउनु छ भनेर कोदो फलाउनुछ भनेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माफ गर प्रिय ! आज फेरी पिए

~बच्चु विक~ प्रिय ! पिउन त पिए उहिले पिए अहिले पिए कुन्नी के के हो पिए । ठूले झै खुट्टा लरखराउन पिए, काले झै जिब्रो लरबराउन पिए । स्कुल जादा बजारमा देखेर पिए, घर फर्किदा गाउँलेसंगै पिए । साँचो प्रिय … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : चाहे म जहाँ बसे पनि

~जसु पुन~ चाहे म जहाँ बसे पनि, जता रहे पनि तिम्रो याद हरदम-हरपल मेरो साथ छ, चाहे म अहिले तिम्रो नजरमा, नरहे पनि तिम्रो हर धड्न मेरो साथ छ। जिन्दगीको यो सुनौलो यात्रामा हरबखत तिम्रो माया, मेरो साथ छ, तिमीलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवनको अन्तिम पल

~प्रमोद चाम्लिङ~ जीवनको अन्तिम पल तिम्रो सामु मेरो निर्जिव शरीर अलपत्रै पसारिएर ढल्यो भने बाँकी रहेका मेरा पाहुनाहरु त्यो शरीरको प्रत्यक पत्र खोतल्नु है किनकी,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : रातो गुलाफ

~विमला तुम्खेवा~ मायाले मेरो आँखामा नियाल्दै भन्यो- गहिरो पीडा छ तिमीसँग सबै सपना भत्किएको समुद्र हिमाल र महादेशहरु नाघ्दै आइपुगेको एक्लो मान्छे तिमी कुनै देशको एक्लो राजा जस्तै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विघठन र आरम्भ मान्यताहरुको

~डा.मधु माधुर्य~ बगरमा भेटिएको बान्किलो लाम्चो ढुङ्गो – येतिखेर दोबाटोको चौतारीमा विराजमान छ बटुवाहरु आउँछन् चढाउँछन् फूल, स्याउला, चन्दन र फलफूल हुने खानेले चढाउँछन् बोका, भाले र भेंडाहरू !

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देशको क्यानभासबाट पोखिएका बिरंगहरु

~डा.मधु माधुर्य~ देखिरहेछु : माघ-८ को सतही व्याख्यामा – ढुंगा- मुढा, टाएर-आगो , लाठि-मुङ्ग्रो, बन्दुक… र फेटाहरु सल्बलाई रहेछन् जिन्दावाद-मुर्दावादको आदिम आवाजहरु ‘फर्मालिटि”को घन्किरहेका छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्ष

~सुधीर छेत्री~ यदि तिम्रा तिलस्मी कोखिलाहरूमा विकासका प्वाँखहरू उम्रेका भए धुलो हटाउँदै, तुवाँलो चिर्दै, खेतहरू उफ्रँदै माटोले लिपेको गाउँमा नाङ्गै उफ्रिरहेको भोको बालकलाई छाम्न जानू। उसका सुकेका आन्द्राभित्र शीत भएर पस्नू।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : निरीह

~इश्वरवल्लभ~ केही विम्ब देखिन थालेका छन् पानीमा घाम अल्झेको छ, कतै गीत जस्तो नदीको किनार फेरि मनमा बल्झेको छ । बिराना बादल

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यात्रा

~इश्वरवल्लभ~ क्षोबको आकाश साँझजस्तो आकाश किनारहरू छुँदै पहाड र पर्वत पनि त्यो, गइरहेछ त्यसतिर क्षितिजमा – शब्दहरू बन्दै – दूरन्तमा स्वरहरू बन्दै

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरिजुआनाको लत

~इश्वरवल्लभ~ पानी रोकिदिएकै हो तलाउले, दहले कि पोखरीले आखिर सागर पुग्नु भनेको त हो त्यसैले बादल भएकै हो शिखरमा परेका साँझ र सखारका किरणहरूसित पानीले भिजेकै हो शीतमा थोपा-थोपा परिणत भएकै हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मैले सुनें– विष पिउने रहर रहेछ

~इश्वरवल्लभ~ विष पिउने रहर रहेछ, मैले सुनें तिमीले विष पिएछौ, सायद समाप्त गर्न यो जिन्दगी र यो वैंसहरू कुनै शून्यकोखोजी या निस्तारका लागि तिमीले गरेको अभूतपूर्व व्यक्तिगत आयोजना पलायन गर्ने आयोजना,

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : एउटा प्रेम–गीत

~इश्वरवल्लभ~ अब म अलिकति आराम गर्नेछु बिहानपखका शून्यता र साँझको आकाशसित मेरो कुनै सम्बन्ध रहनेछैन, तृष्णारहित तिनीहरुका सबै जीवनलाई वास्ता हुनेछैन, केही क्षोभका र केही विश्वासका समर्पणलाई सच्याएर केही बिग्रेका जस्ता रेखाहरुलाई पनि सच्याएर कति युगदेखि थकाइ लागेको छ । … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : अझै त्यो आएन

~इश्वरवल्लभ~ कति दिनदेखिन् पर्खें, अनुहारलाई आउँछ कि भन्दै यहाँ हिंड्दै मसित बोल्छ कि भनेर नयाँ सूर्यको भाषा किरण लिएर, अरु आनन्दका युग पनि छुन सक्लान्, अरु प्रसन्नताको जगत पनि, मैले अनुहार पर्खें |

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : म झोला फेक्न लागेको थिएँ

~इश्वरवल्लभ~ म भाँचिदै गरेको क्षणहरु जोड्न लागेको थिएँ, र तिनलाई एक एक गरी जोड्दै झोलामा भर्न लागेको थिएँ मेरो यो जिजीविषा देखेर उनीहरु हाँसे, उनीहरु भन्न थाले – ” कस्तो बाँच्न मन लागेको यसलाई क्षणहरु कस्तो साँच्न मन लागेको यसलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : विधिको बिडम्वना

~अर्जुन उपाध्याय~ कती उज्यालो छ यो संसार फेरी किन यती अन्ध्यारो छ ? जलले छ्याप्त छ यो संसार फेरी किन यती प्यासी छ ?

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : माफ गर्नुहोला मेडम

~बि कुलुङ रंगबुले राई~ आउनु होस् याहाँ चाहे सौदागार बनेर चाहे भ्रमणकारी बनेर चाहे पर्यटकको नैं रूपमा निर्धक्कसितले यहाँ आउनु होस् मेडम ! सदैव हाम्रो न्यानो स्वागत छ हजुरलाई

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आखिरी

~नयराज पन्त~ प्यारा दौंतरि इष्टमित्रहरुका अाशामुखी बन्धन, मेरो जीवनको कठोर पथ यो लाग्यो सखे ! सिद्धिन ! यो यौटा धुकधुक छ बाँकि यसले चेष्टा अझै गर्दछु, केही पारि पुयाउने चिज भए देऊ सखे ! थाप्तछु ॥ (१)

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment