Category Archives: कविता

Nepali Poems

कविता : परिवेश तर शब्दका

~इश्वरवल्लभ~ रजनी गन्धाले (कुनै फूलझैं एउटा चीजले) मलाई अहिल्यै-अहिल्यै त भनेको हो – एउटा रूखको टोड्कामा एउटा फूल फुलेको छ – सुनाखरी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : भोलीबाट बगान लक आउट !

~बि कुलुङ रंगबुले राई~ ब्रिटिशको बुद्धिको उपज हो यो चिया बोटहरु त्यसैले त अाज पनि शोषित यी हातहरुबाट केवल रहर चुडिन्छ थुन्से भरीभरी सपनाहरु खाँदिन्छ बास्ना छर्दै फिका बन्छन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : कवि

~राजव~ यी जो चाप्लुस छैनन् यी सब कवि हुन् यी धर्तीको हावा, पानी, वन, ताल, तलैया, प्रकाश, प्राण, पखेरु, तरुवर र जीवनको कुरा लेख्छन् यी सब कवि हुन्

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमको होली, म र प्रेयसी

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ केहि मैले आफै राखें केहि तिमी संग मागें तिम्रो रंग मेरो रंग मिसाई होली खेलें ॥ एक अक्षर मैले लेखें एक अक्षर लेख्ने तिमी रंगारंग फागुबिच मैले माया लेखें ॥

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरी आमा

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ महिनौंसम्म गर्भमा तिम्रो बसें र म जन्में तपस्या ठूलो तिमीनै आमा पाएर म जन्में हे मेरी आमा काखमा राखी तिमीले मलाई सेकेकी थियौ कुनामा बसी दाउरा जलाई भोकले आँत हर्हर भयो भोकाइनौ तैपिन दुःखले कति रुवायो मलाई … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : व्यथा

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ बोलुँ – बोलिपासो, नबोलुँ – नबोलिपासो; जब म चूप हुन्छु चिच्याउँछौं तिमीहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : जीवन यो

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ सम्झेजस्तो हुन्न जीवन देखे जस्तो हुन्न जीवन – एक गीतको टुक्रा जीवन कस्तो छ यसलाई भोगेर हेर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रशान्त महासागरलाई

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ प्रशान्त ! आज भोली तिमी बिरामी परेका छौ कि कसो कतैपनि अचेल ज्वारभाटा छैन आँधी तूफान चलेको छैन

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ माया माया भन्दाभन्दै सुकिसक्यो काया आफैलाई छोडूँ छोडूँ भन्छ आफ्नै छाया मन उड्यो कता कता सिमलको भुवा रुँदारुँदै रित्तिन्छ कि आँसूको यो कुवा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्झना छ मनभित्र

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ न त केहि चिनो न छ साथमा फोटो दिन साह्रै लामो लामो रात साह्रै छोटो एक झलक् पाउनपनि नसकेको धेरै भयो मनको कुरो खोल्ने इच्छा हाय मनमै रह्यो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आजै आए जस्तो

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ मधुयाम जिन्दगीमा आजै आए जस्तो कोइलीले तिम्रै हाम्रै गीत गाए जस्तो बहारले हाम्रै निम्ति सजाएको जस्तो लज्जावती हामीसँगै लजाएको जस्तो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : यसो भन्छु उसो भन्छु

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ यसो भन्छु उसो भन्छु जसो तसो भन्छु दिलको बात आज चािहं खसोखास भन्छु दायाँ हेर्छु बायाँ हेर्छु आँखा जुधाउँछु मृदु मुस्कान शुरुवात कुरो फुकाउँछु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नयाँ वर्ष!

~राम विक्रम थापा~ नयाँ बोतलमा पुरानै रक्सी भरेर किन ल्यायौ तिमीले रक्सी पिउने मान्छे म कहिल्यै बोतल खाँदिन, बिना आमन्त्रण तथाकथित पाहुना भएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : गुगल बर्ष

~प्रेम राई परिक्षित~ साथी शहरमा नयाँ बर्ष हैन आज गुगलवर्ष मनाइदैछ ग्राफिक डिजाईनका सुन्दर कलाहरुले फेसबुकका भित्ताहरु

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रयोग

~प्रेम राई परिक्षित~ तिमीले बोलेका मिठा नमिठा हर शब्दहरुलाई मैले आफ्नै सम्झी ओँठभरी बोल्ने कोसिस गरेँ तिम्रा हर निर्देशनहरुलाई मेरो कर्म हो भनेर आँखा चिम्लेर समर्थन गरेँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : ऐना

~गोविन्दराज विनोदी~ जसै हेर्छु छाया म तृष्णा जगाई तँ बूढो भइस् भन्छ ऐेना मलाई अनेकौँ मुजा हेर् तँ गाला दुवैमा उड् यो रङ्ग ती ओठ प्याला दुवैमा दुवै नेत्र खाल्डाहरूमा पसेझैँ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काँडा

~प्रेम राई परिक्षित~ अनाहकमा कहिले घोचेको छु र ? मैले तिमिलाई बिनासित्तै तिम्रो खुसी कहिले खोसेको छु र ? मैले तिम्रा लक्षहरुमा कहिले रोकेको छु र ? तिमिले मेरो झाङहरुमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : देह र अङ्ग

~गोविन्दराज विनोदी~ हुन्छ नाम र अस्तित्व प्रत्येक अङ्गको तर सबै अङ्ग मिलेमात्र देह बन्दछ सुन्दर ! ‘द्रष्टा हौं’ भन्दछन् आँखा ‘श्रोता हौँ’ कान भन्दछन् ‘म वक्ता’ मुखले भन्छ

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : काली

~रुजन न्यौपाने~ मैले जाने मन्दिरहरुको तिमि नयाँ काली नयाँ मन्त्र र भाबहरुमा पुकार्दैछु ए मेरी काली। हेर बाटोहरु हुनेछन यसैगरि सँधै खाली

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मेरो देश

~पल हिरा~ छाती भरी कुदी बसेको छ सुन्दर धर्ती बनपाखा भरी फुलेको छ सुगन्ध लालिगुँरास संसारको शिर बनी हास्ने हाम्रो सगरमाथा शान्तीको सन्देश बाडने बुद्धको तपो भुमी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : मुटु भित्र माझै छ

~पल हिरा~ गाँजल पुस्यो नयन र नजर उही छ खुशी खोस्यो मन र माया त उस्तै छ आसुले बगायो होला सपनाका दृश्य

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सम्बन्ध नै त तिम्रो खुशी हो

~पल हिरा~ रङिदै जानु म रङयाउदै जाने छु भर्दै जानु म रित्याउदै जाने छु मातिदै जानु म मिल्किदै जाने छु तिमी मातिनु र म मिल्किनु को सबन्ध नै त तिम्रो खुशी हो

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : सिङ्गो जिवन

~पल हिरा~ जिवनको डोरीले डोरयाको जिन्द्गी गोरेटोको तरपयाहरुमा कम्जोर पोयाहरुले दिनहरुलाई गाँस्न प्रयत्नरत छन सिङो स्वरुप ढाक्न केही मिटर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : पर्देशीको तिहार

~पल हिरा~ नकोर्नु दिदी मण्डल खुशी खिचेर नगाँस्नु दिदी माला आसुँ उनेर नबिछ्यौउनु आँखा आशाको दिप जलाएर नलाउनु भाग मिठाइ र मसला सजाएर

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नव बर्ष आउ

~विश्वास दीप तिगेला~ नव बर्ष तिमी आऊ प्रत्येक घर आँगनीमा आऊ यस बर्ष तिम्रो इमान्दारिता देखाऊ यही सम्झौता-पत्रमा हस्ताक्षर देऊ आऊ नव बर्ष तिमी आऊ रोल्पा रुकुमबाट वेपत्ता सबैलाई फर्का

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : डुबिरहेछ डुङ्गा

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ डुबिरहेछ डुङ्गा सुतिरहेछ माझि हारगुहार के गर्नु? जति नै चिच्याए पनि यहाँ हुदै हुदैन उद्दार,के गर्नु ? यो देसमा कोरोनाकै कारण नौजवान मरेर जान्छन अनुसन्धान गर्दै चिहानमा आउँछ पिसिआर,के गर्नु? ~ बिन्ती गर्यो करायो र उ राहत … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : आइज निँदरी आइज ………

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ सानैमा झोलुङ्गामा हल्लाउँदै सूरिलो राग मेरी आमा अलाप्नुहुन्थ्यो ः “आइज निँदरी आइज … …” र म हाऽऽई गर्थें आँखा मिच्थें र निँदरी आउँथी । सानैमा

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रेमबाद अबिस्वास र अस्तित्व

~सुजन बुढाथोकी ‘कान्छा’~ सुन्दर युवती राधाको चाहा थियो कि जिवनमा एउटा इमान्दार केटासङ्ग प्रेमबिवाह गरेर। परिवार बसाउने । असङ्गख्य पुरुषहरु आए नारिबादी कुराहरु सुनाए अनि उन्लाइ फकाए फुल्याए र बिस्तारै उन्लाइ आफ्नु मायाजालमा फसाए ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी… भयें कर्मले धमै छाड्ने पछाडी । भयेको छु यस्ले म पाल् समान वियोग्ले जली तैपनी जान्न ज्यान ।।१।। तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : नाथ

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ अनाथ पारीकन नाथ ! यो घडी विदा लिनूहुन्छ हरे ! कसो गरी । सँगै बरु लानुहवोस् सँगै रहूँ परे जती दुःख दुवै मिली सहूँ ।।१।। हजूरका साथ रहे हुँदामहाँ थियेन हेर्ने बलतक कसैमहाँ ।

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : प्रिये

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ मुसुक्क हाँसीकन नेत्र तर्की सुटुक्क मेरो लियि चित्त फर्की । फुरुक्क पछर्यौ तिमी विध्न प्यारी मलाई वाधा हुनजान्छ भारी ।।१।। शरद्शशीतुल्य प्रिये ! मुहारले

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : हे सुन्दरी !

~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~ तिमी असल प्रेमकी चिज भयेर ऐले प्रिये । मलाइ यसरी यहाँ विपत प्रेमले नै दिये । कसो भनुँ कसो गरुँ नभनुँ के नबोलूँ यहाँ अभागि मसरी अरु अब हुनेछ को लोकमहाँ ।।१।। तिमीसित छ प्रेमको कमल पुष्प खुस्बू … Continue reading

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment