छन्द कविता : स्वाभिमान

~प्रह्लाद पोख्रेल~

छन्द : मन्दाक्रान्ता

भाषाभक्ति प्रबल छ जहाँ सुस्तरी छन्द रम्छन्
मन्दाक्रान्तासित सरसिला काव्यवाणी वहन्छन्
गाउँ प्यारो हरबखत नै मृत्तिका चुम्छ पाउ
सुस्केरा छन् व्यथित दिलका देशको दुख्छ घाउ

कस्तो रूपान्तरण छ यहाँ संस्कृति प्रेम कस्तो
वैलेका छन् सरल सपना ज्यान पारेर सस्तो
टुक्रेका छौँ किन सबलता सिद्धिई भाइभाइ
खै मान्छेको गहन गरिमा अस्मिताको उचाइ ?

खाडी ताक्छन् जब नवयुवा नित्य जानी नजानी
रुन्छन् घाती विरह दहमा वैलिएका जवानी
कस्तो वातावरण बनियोस् देशको ज्यान भर्न
सुस्ताएको गलित मुटुमा रक्तसञ्चार गर्न ?

भन्छन् प्रेमी प्रिय लबजमा देशलाई बचाऊ
साँच्चै गर्वोन्नत अझ बनी साधनासाथ आऊ
सग्लो आशा, सबल सपनासाथमा होस् इमान
पारी अग्लो शिर सगरझैँ अग्लियोस् स्वाभिमान।

This entry was posted in छन्द कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.