लघुकथा : गने सार्की

~रामचन्द्र खतिवडा~ramchandra-khatiwada

बयालीस सालको सुरुतिर मैले गने सार्कीलाई न्युरोड पीपलबोटमा जुत्ता पोलिस गरेको देखेको हुँ ।

छयालीस सालको आन्लोलनमा ऊ मजदुरहरूको नेता भइसकेको थियो ।

अभाव र समस्यामा बाँचेको गने बिस्तारै सुविधा सम्पन्न जीवन बाँच्न थाल्यो । उसले बानेश्वरमा बडेमानको महल बनायो ।

साठी सालमा ऊ श्री ५ को सरकारको मन्त्री भएको थियो । एकदिन मैले बानेश्वरमा बडीगार्डसहित मन्त्री गनबहादुर सार्कीलाई एउटा कार्यक्रममा देखेँ ।

पैतालीस–छयालीस सालतिर रामै्र परिचय भए पनि अहिले मन्त्री गनबहादुरले मलाई चिनेन । खुइय सुस्केरा हाल्दै मैले छेउको साथीलाई कोट्याएर भनेँ– “होइन हौ यो मन्त्री बयालीस सालतिरको गने सार्की नै त हो ?”

(स्रोत : सुरभि साहित्य प्रतिष्ठानद्वारा प्रकाशित रामचन्द्र खतिवडाको “दमिनी कान्छी” लघुकथा सङ्ग्रहबाट सभार)

This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.