लघुकथा : सजीव-चित्र

~कात्यायन~dhanwantari-mishra-katyayan

– चित्रकारले सानो छंदा एउटा चित्र बनाएकोथियो | चित्रमा आकाश थियो ! इन्द्रेणी थियो ! मयूर नाचिरहेको थियो !

– उसले केही वर्षपछि त्यही चित्रमा – बादल थप्यो; वर्षात थप्यो; चट्रयांग थप्यो |

– अनेकन वर्षपछि फेरि त्यही चित्रमा केही थप्न खोज्यो; तर थप्नै मिलेन |

– बादलले आकाश ढाकिसकेको थियो; बर्षातले ईन्द्रेणी हराइसकेको थियो; चट्रयांगले मयूर मरिसकेको थियो |

– त्यसपछि उसले कहिल्यै सजीव-चित्र बनाउने आँट गरेन |

चाबहिल, काठमाडौँ – ७ |

(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)

This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.