गीति कविता : यौटा तारा खस्यो

~क्षेत्र प्रताप अधिकारी~Chetra Pratap Adhikari

धेरै ताराहरू थिए यौटा तारा खस्यो
त्यही यौटा तारासित मेरो सारा खस्यो ।

आकाशभरि तारैतारा
मेरै तारा किन खस्यो
त्यै खसेको तारासित
मेरो मुटु किन खस्यो
भन्द्यौ जुनेली
कैलेसम्म अँधेरीमा बसुँ यसरी !

धेरै छायाँहरू थिए यौटा छायाँ खस्यो
त्यही यौटा छायाँसित मेरो माया खस्यो ।

पाखाभरि घाम खस्यो
आँखाभरि छायाँ खस्यो
त्यै छायाँको ओझेलीमा
मेरो माया किन बस्यो
भन्द्यौ उजेली
कैलेसम्म अँधेरीमा बसुँ यसरी !

धेरै आँसुहरू थिए यौटा थोपा खस्यो
त्यही यौटा थोपासित मेरो हाँसो खस्यो ।

(स्रोत : रचना द्वैमासिक)

This entry was posted in गीति कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.