कविता : पित्तलको चाबी

~बिमल गुरुङ~bimal-gurung

हेरिसकें
प्लेयरको छेउ
झ्यालतिर
टेबुलतिर
खै कता परेछ?
देखिएन चाबी
पित्तलको चाबी ।

अघिदेखि
मेरो प्यारो खैरो कुकुर
मलाई माया गरिरहेछ
आशा भरिएका आँखाहरुले
म तिर हेरिरहेछ पुच्छर हल्लाउँदै ।

सायद, आज दिएन होला
मालिकले खाना
हिजो अस्ति पनि नदिएको हुन सक्छ ।

म कोठाको कुना-कुनामा छापा हानिरहेछु
खोजिरहेछु
पित्तलको चाबी ।

भान्सा कोठा बन्द छ
भान्साकोठाको कालो किटको चाबी खोल्ने
सुरसार छ
सायद भाँडोमा
अलिकति खाना उब्रीएको होला
देखिएन चाबी
पित्तलको चाबी ।

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.