कविता : सम्बोधन फूलको

~असिम सागर~Asim Sagar

महोदय,
तिमीले
सुँघ्दैमा मेरो बास्ना रित्तिन्न
तिमीले छुँदैमा मेरो सौन्दर्य
मर्दैन
तिमीले चोर्दैमा
मेरो मुस्कान चोरिन्न
मन्दिरमा जो-जो जान्छन्
मलाई होइन,
मेरो लाश लिएर जान्छन्

भगवान् सम्झेर चढाउँछन्
जब ढुंगालाई
म उम्रेको माटो मेरो हुन्न
म फुलेको बोट मेरो हुन्न
मैले सजाएको देश मेरो हुन्न
महोदय,
सुनगाभा फुल्ने ठाउँमा लालीगुराँस नफुल्ने
हल्लाले
सयपत्री फुल्ने ठाउँमा
गोदावरी नफुल्ने हल्लाले
मेरो निद्रा बिथोलिरहेछ
र आँखामा नाचिरहेछ
सम्भावित
एउटा महासंग्राम
त्यसैले महोदय,
मेरा लाशहरूको फोहोर
थुप्रिनुअघि
रगतको आहालमा
देश डुब्नुअघि
मेरा हाँगाहरू काट

लाठी देऊ अन्धाहरूलाई
मेरा पातहरू टिप

टपरी देऊ भिखारीहरूलाई
मेरा हाँगाहरू भाँच

बार लगाऊ
यो देशको सिमानामा
मलाई चुँड
र बाँड ती मलिन अनुहारहरूलाई
मेरो मुस्कान
जो रुँदारुँदा हाँस्न बिर्सेका छन्
रंग देऊ
ती खुइलिँदै र हराउँदै
गएका टोपीहरूलाई
जसले
अचानोबाट थुतेर बचाउन
खोज्दै छन् देश ।Asim Sagar

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.