~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~
एक्कै रातमा यो कस्तो मोहनी लगायौ
तृष्णा र थकान खै कुन्नी कता भगायौ
म तिम्रो पछि पछि ऑउदै थिए
तर कुन्नी मेरो मायॉबाट कसरी पो अगायौ
रातो त्यो टिका तिम्लाई नसुहाएको होइन
तर मलाई सुन्दर भन्न किन सगायौ
नजिक हुन तिम्रो फोन नम्वर त माग्या थिए
मनै मागे जस्तो गरी किन हरायौ
तिमी टाढा हुने भएछी म पनि त परै बसेँ
तिमी आई बोल न भनि किन करायौ
कसम खाई भन मलाई मनमा राख्या छैन भने
होइन भने यो मनमा बसी किन डरायौ
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
