कथा : गोप्यकुरा

~सागर बस्नेत~Sagar Basnet

बेलुकाको खानापछि टिभी हेर्दैथिएँ, धन्दा र थान्कोमुन्को सकेर रमा शयनकक्षमा पसिन्| मपनि उनको पछिपछि गएर बिच्छ्यौनामा पल्टिएँ, उनी श्रींगारऐनाको अगाडी बसेर खोई के गर्दैथिन| उनले प्रसन्न मुद्रामा सुस्तरी भनिन् “हजुरलाई थाह छ, देवकीले छ नि कुमारेको बच्चा सफा गरेर पो आएकी रे त! पाँचदिन जति भयो कोठाबाहिर निस्किन्नथिई कुरो त त्यस्तो पो रहेछ|”

आश्चर्य त लाग्यो तर मैले बोलीमा र अनुहारमा पटक्कै नदेखाई भनें| “ए हो र? तिमीलाई चैं कसले भन्यो हौ यस्तोकुरा?”

उनले बडो सतर्क र सजग हुँदै भनिन्, “अँ हजुरलाई त केहि थाह हुन्न के! एकनम्बरको बुध्दु हजुर त| उता विकासले थाह पाएर बिदेशदेखी कस्तो गाली गर्या रे| मैले पठाएको पैसा ठिक पारेर राख म आउँछु अनि डिभोर्स दिन्छु भन्या छ रे|”

मैले पुन: जिद्दी गरें “तिमीलाई सुनाएको चैं कसले त्यो भन न|”

“कसैलाई पनि नभन्नु है गोप्यकुरा छ”| सचेत गराउदै दाहिनेहातको चोर औंला ठड्याएर भनिन्|

“मलाइ के खाँचो हौ भन्दै हिड्नलाई, आइमाईको कुरा” बिश्वस्त पार्दै भनें|

उनी जोसिदै भनिन् “त्यो देवकीहरु बसेको घरछेउको साहु छ नि तपाइको साथि के त रमेश, हो उसैको बुडि सरिताले भनेकी विकासलाई पनि उसैले सुनाएकी रे”! मेरो छेउमा आएर मेरो काखिमुनिबाट हात छिराएर कुम जोडाउदै अझ सानो स्वरमा थपिन| “थाह छ सरिता र बिकासको त बिकासको बिहे हुनु अगाडीदेखि नै चक्कर छ नि, रमेश सधैं जागिरमा घरबाहिर हुने उसलाई थाहै छैन| विकासले बिहे गर्नेबेला कति रोएकी रे|” एकछिन सम्झेजस्तो गरेर फेरी भनिन्| “अन्त बिहे गर्नेबित्तिकै अर्कोघरमा डेरा सारेकी रमाले, बिकास केहि गर्दा पनि वशमा नआएपछी देवकी आफैले विदेश पठाएकी रे|” यस्तो गोप्यकुरा छ कसैलाई भन्नुभयो त मार्छे नि सरिताले|” मुख कालो बनाउदै फेरी यति थपिन| म प्रतिक्रियाविहिन भएर अर्कोपट्टी फर्केर सुतें र आखा चिम्म गरेर सम्झिएँ|

एकहप्ता अगाडी सेकुवा कर्नरमा रक्सि पिउंदै गर्दा निजि अस्पतालमा काम गर्ने साथि प्रकाशले साउतीको स्वरमा रमेश, राजन र मलाइ भनेको थियो| “केटा हो एउटा सेक्रेट ब्रेकिंगन्युज छ”।

रमेशले गिलासमा सिग्नेचर थप्दै सोध्यो, “के हो भन त?”

“तेरो छिमेकमा छे नि डोरिलाहुरेकि प्वाँट छप्की, त्यसलाई त्यो जग्गा दलाल कुमारेले बिताएछ यार| तँ मुला नामर्द छिमेकमा भएको के काम?” प्रकाशले रमेशको आँखामा आँखा गाडेर भन्यो।

“हैट हो र? त्यो त निकै लजालु र भलादमीजस्ती थिई त यार? कसैसँग खासै बोल्दा नि बोल्दिन थिई” राजनले शंका ब्यक्त गर्यो|

सेकुवाको एउटा टुक्रो मुखमा राखेर हतार हतार नचपाई निल्दै प्रकाश अघि बढ्यो, “धत् यार बिग्रिने त्यस्तै घुसघुसे त हुन् नि, कुमारेले मजाले चराईराख्या रैछ अनि कहाँ तँसँग बोल्छे त? भर्खर आज त्यसैको काम गराएर आएको| आफ्नो त पेशा नै यहि हो, मान्छे बिग्रिए हाम्लाई त फाइदै फाइदा|” लामो अट्टहास गरेर हाँस्यो, गिलासको सबै रक्सि स्वाट्ट पारेर फेरी भन्यो| “तर साथि हो भन्न चैं कसैलाई पनि नभन है गोप्यकुरा हो फेरी हाम्रो धन्दापानी चल्दैन है, अनि यसरि सोल्मारीमा आउन नि अरुको मुख ताक्नुपर्छ|

राजन र प्रकाशले यो कुरामा लिनुपर्ने जति सबै मजा लिए तर रमेश खोइ किन हो एकाएक निराश भएको थियो| आँगनमा पाकेको बालि अर्कैले खाइदिएर चित्त दुख्या हो भनेर सोध्न मन लागेको थियो तर मैले सोध्न सकिनँ|

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in नेपाली कथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.